Polski opis

Latające dywany, upiorne wiedźmy i dżiny wznoszące się z piasku w tumanach dymu i ognia - te cuda, wplecione w opowieści Szecherezady, oczarowały króla na tysiąc i jedną noc. AI-Qadim ujrzał światło dzienne w roku 1992 za sprawą Andrii Hayday i niestrudzonego Jeffa Grubba. Był on zainspirowany po części historią imperium arabskiego, które było domem wielkich wojowników, odkrywców, kupców, mędrców i wspanialej cywilizacji Orientu. Z drugiej strony świat ten powstał w oparciu o Arabię, jaką znamy z legend - pełną dżinów, ghouli, szalonych magów i młodych kobiet, obdarzonych darem prawdziwego widzenia. Twórców inspirowały również holywoodzkie filmy, dzięki którym zetknęli się oni po raz pierwszy (i nie ostatni) z tą orientalną kulturą. Teoretycznie Zakhara może leżeć gdziekolwiek w świecie fantasy, ale oficjalnie położona jest w Forgotten Realms, na południe od Fearunu i na południowy zachód od Ka-ra-Turu. Od północy i zachodu Zakhara otoczona jest przez Wielkie Morze (Bahr Al-Ki-bar). Daleko na wschodzie rozciąga się Morze Obcych (Bahr Al-Ajamai), a na południu od niej leży archipelag tysiąca wysp na Zatłoczonym Morzu (Bahr Al-Izdiham). Niemal cała powierzchnia AI-Qadim pokryta jest pustyniami, ale znajdują się tu również i kamieniste wyżyny, postrzępione góry oraz stepy, które na wiosnę zmieniają się w zielony dywan. Zakhara to zaprawdę przedziwna kraina, zamieszkała nie tylko przez ludzi, ale i efly, pólelfy, krasnoludy, gnomy, orki, a nawet ogry - wszystkie żyjące w pokoju tuż obok siebie. Kraina, w której nie rasa, a raczej styl życia dzieli mieszkańców na dwie podstawowe grupy: nomadów - Al-Badia i na tych, którzy nimi nie są - Al-Hathar. Nomadzi zamieszkują najdziksze obszary Zakhary, tam gdzie ludzie są tak blisko bogów, jak śmierci. Ich potrzeby są proste: woda, jedzenie i pastwiska, na których mogliby wypasać swe stada. Ich bogactwo nie leży w przedmiotach, ale w niezależności. Natomiast Al-Hathar prowadzą osiadły tryb życia. Do nich zalicza się rzemieślników, artystów, kupców itd. Tylko niewielu z nich posiada pieniądze. Większość jest biedna. Ich małe i proste domy zrobione są z glinianych cegieł i pokryte strzechą. Zazwyczaj stawiane są wokół oaz lub studni. Al-Hathar patrzą na Al-Badia z wyższością, a nawet z pogardą. I vice versa. Nawet najbiedniejszy wieśniak wierzy, że jest kulturalniejszy i bardziej cywilizowany od nomadów, jako że ma dach nad głową. Al-Hathar uważają również, że jako prowadzeni przez wykształconych kapłanów, są bardziej religijni, przez co są bliżej bogów. Al-Badia mają oczywiście inną opinię. Wszyscy nomadzi uważają, że są równi sobie przed bogami, jak i przed przeznaczeniem, czego nie można powiedzieć o Al-Hathar. Jednakże pomimo tylu różnic w stylu życia, mieszkańcy Zakhary współżyją w pokoju. W życiu każdego mężczyzny lub kobiety olbrzymią rolę odgrywa honor, miłość i lojalność wobec rodziny, czystość, gościnność, religiność i przeznaczenie. Kilka przysłów, które krążą pośród mieszkańców Zakhary, najlepiej to zilustruje.

Życie bez honoru nic nie znaczy.
Człowiek bez rodziny nie jest człowiekiem.
Gość jest panem w domu.

Witaj w Zakharze, krainie Przeznaczenia. Aby lepiej oddać realia arabskiego świata, twórcy Al-Qadimu wprowadzili kilka istotnych zmian. Pierwsza z nich dotyczy kapłanów. W przeciwieństwie do swych odpowiedników w innych światach, ich moc nie zależy od boga, którego wyznają, a od wybranego przez gracza, dodatkowego rozwinięcia profesji kapłana. Wprowadzono również nowy rodzaj maga - Sha'ir, który nie rzuca czarów w sposób tradycyjny. Jego moc polega na umiejętnści przywoływania dżinów, które wykonują powierzone im zadania i przynoszą wymagane czary. Ciekawostką jest wprowadzenie rzutu na Przeznaczenie. Używa się go, kiedy postać jest w trudnej sytuacji (np. spada z latającego dywanu na ziemię z wysokości kilometra). Jeżeli test będzie pozytywny, MG ma prawo (a nawet obowiązek) pomóc graczowi (w wypadku rozpatrywanym powyżej może pojawić się wielki orzeł, który złapie bohatera w szpony i...). Jeżeli Przeznaczenie się odwróci (test będzie negatywny), to postać może spotkać śmierć, albo nawet coś gorszego. Kolejną nowością jest Złe oko. Dzięki tej zdolności, którą posiada większość dżinów (i nie tylko), można sprowadzić na kogoś wielkie nieszczęście. Jest ona jednak zarezerwowana przede wszystkim dla MG.
(www.lo3.gdynia.pl)

 English description

Al-Qadim is an Arabian Nights-themed campaign setting for the Dungeons & Dragons role-playing game. The setting was developed by Jeff Grubb for TSR, Inc., and was first released in 1992. Al-Qadim is set in the land of Zakhara, called the Land of Fate. Thematically, the land of Zakhara is a blend of the historical Arabian Empire, the stories of legend, and a wealth of Hollywood cinematic history. Zakhara is a peninsula on the continent of Faerûn in the world of Toril, the locale of the Forgotten Realms campaign setting, although Al-Qadim is designed to stand on its own or be added to any existing campaign setting. The basic campaign setting was divided between two game products: Al-Qadim: Arabian Adventures, a sourcebook describing character creation rules, equipment, and spells unique to the setting, and Al-Qadim: Land of Fate, a boxed set describing the land of Zakhara, with separate sourcebooks for the players and the Dungeon Master.

Zakharan society is broken into two main divisions:
1) Al-Badia: The nomadic desert people.
2) Al-Hadhar: The city people.

Zakhara's society is made up mainly of humans, but demihumans such as elves and dwarves are present in the setting as well, as well as humanoids such as orcs, goblinoids, and ogres. Unlike most settings, there is practically no racial disharmony in Zakhara: humans, elves, and orcs alike share the same culture, lifestyle, and social status, and races traditionally considered evil savages, such as goblins, are instead valued members of society. The nomadic Al-Badia are predominantly human, whereas the Al-Hadhar possess greater diversity. The nomads and city-dwellers, humans and non-humans alike are all united as a single culture under a single religion (a polytheistic pastiche of Islam) and as subjects of the caliph; the entire continent is effectively a single empire, although different regions, city-states, and tribes have unique local cultures.

Not all inhabitants of Zakhara belong to the shared culture, however: there are many tribes of pagan human barbarians who reject the Law of the Loregiver and the worship of the Pantheon, and certain monstrous races -- including the yuan-ti, the vile yak-men (or yikaria as the call themselves), and most giants -- dwell apart in their own societies.

The people of Zakhara speak and write a common language called Midani (represented by Arabic).

Zakhara has a wide variety of gods, but all recognize the power of Fate. Fate may cast down the mightiest sultan or raise up the meanest beggar. None can agree on her nature, whether the mother of the gods or an elemental force. All acknowledge her power, however. In Dungeons & Dragons game terms, Fate is not given statistics, spells, or priesthoods as are most deities.

In the distant past, a woman known only as the Loregiver penned the scrolls that clearly laid out the laws of the land, some say guided by the hand of Fate. The wisdom of this Lore was immediately recognized and became the basis of law in Zakhara. The vast majority of Al-Hadhar and most Al-Badia are Enlightened in the way of the Loregiver.
(www.wikipedia.org)