Polski opis

Rodzaj Gry:	Strategia / RPG
Platforma:	PSX
Kodowanie:	NTSC
Rozszerzenie:	BIN + CUE
Rok Wydania:	1997
Developper:	Quest, Atlus

Opis
Tactics Ogre: Let Us Cling Together ukazało się na Super Nintendo w pierwszej połowie lat 90'. Gra odniosła spory sukces, ale tylko w Japonii. Wersja z konsoli Nintendo nigdy nie doczekała się oficjalnego tłumaczenia na język angielski. Dobrą nowinę dla graczy przyniósł rok 1997. Firma Atlus, twórca Tactics Ogre, zdecydowała się na wydanie reedycji na Playstation, tym razem w zrozumiałym dla nas języku. Warto jeszcze dodać, że Ogre to cała seria gier: Ogre Battle na Super Ninetndo, Nintendo 64, Sega Saturn oraz Playstation, a także Tactics Ogre: The Knight of Lodis na Game Boy Advance.

Z Tactics Ogre sprawa jest o tyle ciekawa, że na jej systemie (mam na myśli bitwy, rozwój postaci oraz poruszanie się po mapie) opiera się słynny Final Fantasy Tactics. Zresztą za obie gry odpowiedzialna jest ta sama osoba - Yasumi Matsuno. Podobieństw między dziełami Atlusa oraz Squaresoft jest cała masa, ale są też pewne różnice. Pozornie nieistotne, niewielkie, ale mające ogromny wpływ na rozgrywkę. Pod pewnymi względami przeważa Final Fantasy Tactics, pod innymi lepiej prezentuje się Tactics Ogre. W tekście tym pozwolę sobie zwrócić uwagę na cechy odróżniające obydwa produkty.

Fabuła w Tactics Ogre nie wyróżnia się niczym specjalnym wśród innych gier tego typu. W intrze widzimy wojowników zabijających mieszkańców pewnej wioski (Griate City). Zaraz potem możemy stworzyć własnego bohatera, tzn. nadać mu imię (lub zostawić imię Denim), wybrać datę urodzin oraz boginię, która będzie go chronić. Nasz wojak wraz z siostrą Kachuą oraz przyjacielem Vice'em chcą dokonać zemsty na rycerzu odpowiedzialnym za masakrę w swoim rodzinnym mieście. Rycerz na imię Lans i wkrótce pojawi się raz jeszcze w Griate City. Pierwsza misja to atak na Lansa oraz jego ludzi. Trójka naszych kiepsko uzbrojonych bohaterów rzuca się na kilku zbrojnych, maga oraz skrzydlatego jegomościa, będąc z góry skazanymi na porażkę. Okazuje się jednak, że to nie tego Lansa szukali. Trafili po prostu na jakiegoś potężnego, ale wygnanego z własnego królestwa rycerza. Lans jest teraz najemnikiem i oferuje naszym bohaterom pomoc. Tak rozpoczyna się fabuła Tactics Ogre. Kachua, Denim oraz Vice wkrótce zrobią wielkie kariery wojskowe, dążąc do zrealizowania swoich planów (w ilu grach już to widzieliśmy?).

Gra została podzielona na cztery rozdziały. Rozdział drugi i trzeci można jednak przejść na kilka zupełnie różnych sposobów. Jest to zależne od wyborów, których dokonamy podczas rozmów z napotykanymi postaciami. Od dokonanych wyborów zależy także to, które postacie zostaną przyjęte do drużyny, a które z niej odejdą. Świat gry przypomina ten z Final Fantasy Tactics czy Vandal Hearts. Spotykamy więc rycerzy, magów i najróżniejsze potwory. Potworów będzie tu jednak zdecydowanie mniej niż w innych grach tego typu. Przede wszystkim będziemy walczyli z ludźmi, ewentualnie z hawkmenami, czyli uskrzydlonymi osobnikami. Poznamy również jednego eaglemena (osobnik z ekipy Lansa z poczatku gry). Miałbym jedno malutkie zastrzeżenie do kilku bohaterów (nie należy brać tego teraz na poważnie, nie mogłem się jednak powstrzymać, aby nie wspomnieć o tym). Ich teksty momentami są tak niesamowicie bezczelne (szczególnie Vice'a), że można nabrać ochoty do jak najszybszego rozprawienia się z takim delikwentem. Niestety scenariusz nie przewiduje takiej opcji, przynajmniej nie w danym momencie. Wielka szkoda ..............................

Źródło: www.rpg.bajtnet.pl

 English description

Category:	Tactical RPG
Platform:	PSX
Coding:	NTSC
File Type:	BIN + CUE
Release Date:	1997
Developper:	Quest, Atlus

Description
When a company messes up a game by adding standard, unspectacular play mechanics with one or two major flaws, I usually just shrug my shoulders in apathy, tossing the game aside and giving it its just due with a scathing review. However, when a company - especially a reputable RPG developer - messes up a game with magnificent, extraordinary, genre-redefining play mechanics with a few major oversights, then I get passionate. I loathe scenarios such as this, and I feel nothing but contempt for the idiot that allowed this to happen to what could have been an excellent game. The fools at Quest ruined Tactics Ogre: Let Us Cling Together by forgetting to include Revive items and spells, and allowing the game to be released with some of the cheapest AI I've come across in this genre.

Tactics Ogre: Let Us Cling Together takes place, from what I gathered, a few years after the formation of the Zetegenian empire. It has been a few years since the death of the widely loved King Dolgare, who brought peace and ethnic equality to the land for 50 years. Now, Branto, a power-hungry Bishop from Bacrum, has formed the Bacrum-Valerian state with the invading Lodis army, and seeks to take over the entire continent of Valeria with the help of the Roslolian "Dark" Knights. Meanwhile, in Southern Valeria, the Gargastan King Barbatos has received approval from Branto to invade Walsta and enslave its people. Tactics Ogre begins in a small docks village in Walsta, where two teenagers, Kachua and Brodie (you can name the latter character whatever you wish - I chose Brodie), join a team of five knights from Zenobia lead by the Holy Knight Lans in an attempt to reclaim the Walstanian State from the imperialistic Gargastans. Such is the basis for the beginning of the plot, a plot that is truly wonderful and well-told.

The story, like Vandal Hearts 2 and the other Ogre Battle games, is deeply rooted in political conspiracy and war. These two themes are perhaps the most prevalent in the entire Saga. And in a move that may surprise most RPG players, during the game, your team has the option to become antagonists in Valeria by slaughtering a good deal of innocent people. Unlike other RPGs, where the happy-go-lucky party always does what is good and moral, your party in TO has to do what is beneficial for Walsta, and that could mean committing atrocities. A definite first for the genre, and perhaps the main reason why I view this particular episode of the Saga in such high esteem.

Character development is strong in Let Us Cling Together. In the course of the game, the hero develops in his understanding of the cause of the unrest in Valeria, which in itself marks a major turning point in the game's plot. Kachua loves her 'brother' dearly at the beginning of the game and opts to never leave his side, but eventually even she becomes aware of certain things about that that challenge her. The characters have a richness and humanity to them that few games of the time (five or more years ago) offered ...............................

Source: www.ign.com