Polski opis

Produkcja: Japonia
Gatunek: Horror, Psychologiczny, Anime
Reżyseria: Takayuki Hirao
Scenariusz: Junji Ito, Takayuki Hirao, Akihiro Yoshida
Zdjęcia: Yuichi Terao
Muzyka: Go Shiina
Ocena na imdb.com: 5.8/10 (głosów: 137)
Ocena na filmweb.pl: 5.8/10 (głosów: 920)
Ograniczenia wiekowe: R
Na podstawie: mangi "Gyo" Junji Ito

---

Opis:
Kaori, Erik i Aki udają się na wakacje, by chociaż na chwilę zapomnieć o zbliżającym się rozpoczęciu studiów. W trakcie wypoczynku, Tokio, w którym przebywają, zostaje zaatakowane przez siejącego spustoszenie rekina.
Źródło: release24.pl

---

Postaciom głosów użyczyli:

 English description

Country: Japan
Genre: Animation, Horror
Directed by: Takayuki Hirao
Writing credits: Junji Ito, Takayuki Hirao, Akihiro Yoshida
Director of photography: Yuichi Terao
Music by: Go Shiina
imdb.com user rating: 5.8/10 (votes: 137)
filmweb.pl user rating: 5.8/10 (votes: 920)
Certification: R
Based on: manga "Gyo" by Junji Ito

---

Plot Summary:
An adaptation of the popular manga by Junji Ito, Gyo centers around the “death stench”, a revolting smell first encountered in connection with creatures appearing to be bizarre and aggressive fish with scuttling, sharp metal legs. Okinawa is taken over by these dangerous and disturbingly bizarre walking fishes that are leaving the ocean and are heading to the cities. Amid this freakish event, a girl named Kaori loses contact with her boyfriend Tadashi who lives in Tokyo. She heads to the capital to try to locate him only to find out that the metropolis has been taken over by bigger and bigger killer fish and their foul stench.
Source: mubi.com

---

Cast:

 Polski opis

Sei Juushi Bismarck
Saber Rider and the Star Sheriffs

星銃士 ビスマルク

[ Opis ]

Ludzie osiągnęli najwyższy poziom cywilizacji: skolonizowali całą galaktykę, potrafią budować sztuczne planety i asteroidy. Spokój w tym wielkim mocarstwie został jednak zakłócony przez poważnych przestępców jakimi są Bandyci Mglistej Przestrzeni. Na szczęście dowódca Ruwell postanowił stawić opór rozbójnikom i zaangażował do przedsięwzięcia swoją córkę, która jest wybitnym naukowcem, szermierza Richarda Belmonta, pilota Shinji Hikari oraz łowcę Billa Wilcoxa. Przy użyciu potężnego robota Bismarcka drużyna skutecznie zwalcza bandytów.

FilmWeb

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Sci-Fi, Action, Comedy Rok produkcji : 1984-1985 Ilość epizodów : 51 x ~22 min Od lat : 12+ Grupa : EiGHTiES Sub : RAW Źródło : DVD Produkcja : NTV, Studio Pierrot, Starchild Records, World Events Productions, Ltd. Reżyseria : Masami Anno, Franklin Cofod Scenariusz : Barbara Duncan Brown, Doug Lefler, Herb Englehardt, Lynn Borman, Marc Handler, Michael Charles Hill, Michael Dale Brown, Misty Stewart-Taggart, Shelly Landau, Steve Bergin, Susan Myers Projekt postaci : Shigeru Kato, Takeshi Oosaka Muzyka : Dale Schacker Projekt Mechów : Yasuhiro Moriki Dyrektor Animacji : Akira Shigino, Hiroshi Osaka, Shigenori Kageyama, Yorifusa Yamaguchi

 English description

Sei Juushi Bismarck
Saber Rider and the Star Sheriffs

星銃士 ビスマルク

[ Description ]

In the distant future humans have spread beyond Earth and colonized planets across the universe, creating a New Frontier of man. In order to protect these new settlers and maintain laws and regulations in the New Frontier, Earth's Cavalry Command was created. Cavalry Command is in essence a military organization, maintaining an army and fleet of ships to protect the New Frontier. Within Cavalry Command is a unit of special operatives known as Star Sheriffs that functioned as field agents, investigating crimes and plots against the security of the New Frontier.

The main foe of Cavalry Command and the Star Sheriffs is a race of non-human creatures known as Vapor Beings (or Outriders) that jumped into our dimension in order to conquer it. They attack the settlers, destroy settlements and kidnapp humans in order to mine various metals or crystals from the soil.

Outriders are superior to humans in battle technology, possessing a legion of gigantic robots with uncanny firepower against which the space-going fleets of Cavalry Command are no match. In order to have a chance against such supremacy, Cavalry Command develops a prototype ship known as the "Ramrod Equalizer Unit" (or just Ramrod) that has the ability to turn from a spaceship into a powerful robot that can fight the Outriders on equal terms.

DjWoolfy

[ Details ] Category : TV Genre : Sci-Fi, Action, Comedy Year : 1984-1985 Episodes : 51 x ~22 min Age rating : 12+ Group : EiGHTiES Sub : RAW Source : DVD Production : NTV, Studio Pierrot, Starchild Records, World Events Productions, Ltd. Director : Masami Anno, Franklin Cofod Script : Barbara Duncan Brown, Doug Lefler, Herb Englehardt, Lynn Borman, Marc Handler, Michael Charles Hill, Michael Dale Brown, Misty Stewart-Taggart, Shelly Landau, Steve Bergin, Susan Myers Character design : Shigeru Kato, Takeshi Oosaka Music : Dale Schacker Mecha design : Yasuhiro Moriki Animation director : Akira Shigino, Hiroshi Osaka, Shigenori Kageyama, Yorifusa Yamaguchi

 Polski opis

Sora no Oto
The Sound of the Sky / Dźwięk nieba

ソ・ラ・ノ・ヲ・ト

[ Opis ]

Świat jest wyniszczony wieloletnią wojną, populacja zdziesiątkowana, nauka i edukacja całkiem zanikły. Sztuki też już nie ma, poza sztuką wojskową.
Sorami Kanata przybywa do jednostki wojskowej 1121 nie w celu zapoznania się z militariami (ma przydział do załogi czołgu, jako radiooperator), ale raczej by nauczyć się gry na trąbce. Taki ma główny cel i tylko z tego względu zgłosiła się do armii na ochotnika. Dziewczyna jest chorobliwie ciekawa świata, co często sprowadza na nią kłopoty. Uwielbia przyglądać się nowym, ciekawym rzeczom a jeszcze bardziej – podążać za dźwiękami. W swoim oddziale miała pojawić się o 15:00, ale akurat w Seize trwał coroczny festiwal i starszy szeregowy Kanata dała się porwać świętu. Najpierw zwiedzała, potem ją oblali wodą, potem ścigała sowę – złodziejkę a na końcu wylądowała w jeziorze. Koniec końców mieszkańcy miasteczka musieli ją donieść nieprzytomną do fortecy, ale dzięki temu trafiła tam gdzie od początku się wybierała. Stała się częścią Bastionu Oznajmiającego Upływ Czasu. Częścią załogi czołgu Takemikazushi. Częścią plutonu, w którym wszystkie pięć dziewczyn (i sowę Shuko) mocniej łączą więzy przyjaźni, niż suche rozkazy z dowództwa armii. A co dla Sorami najważniejsze – jest tu Rio pełniąca obowiązki starszego sierżanta, która jest jednocześnie wirtuozem gry na trąbce.

Pierwsze odcinki serii zapowiadają dość sympatyczną komedię o całkiem niezłej warstwie fabularnej. Nie sądzę jednak by lekki nastrój miał się utrzymać aż do końca. Co prawda finałów można wymyślić kilka, ale najbardziej rozsądny byłby ten najtragiczniejszy, związany z powtórzeniem antycznej legendy Seize. Zresztą byłoby to najlepsze możliwe zakończenie. Zostawmy jednak finał w spokoju i przypatrzmy się, co Sora no Oto proponuje widzowi po dwóch odcinkach. Jak już nadmieniłem scenariusz ma potencjał, by seria wybiła się wysoko ponad przeciętność. Typowego zawiązania akcji jeszcze nie było, za to nastąpiło dość dokładne przedstawienie większości postaci ważnych dla fabuły, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt tworzących 1121 pluton. Wśród nich jedynie podporucznik Phylicia Haideman (komendant jednostki i dowódca czołgu) wydaje się być scharakteryzowana dość ubogo. Jest dla dziewcząt w pewnym sensie matką i opiekunką a oficera gdzieś po drodze zabrakło. Porównałbym jej postać do Ai z serii Popotan, albo Alicia’i Florence z cyklu Aria. Zbyt słodka. Za to sierżant Rio Kazumiya, kapral Noel Kannagi, starszy szeregowy Kureha Suminoya oraz oczywiście główna bohaterka otrzymały poprawne i rozbudowane cechy indywidualne.
Nie mam pojęcia jak się będzie rozwijać fabuła, jednak nawet w przypadku pogorszenia jakości scenariusza seria i tak będzie miała czym się bronić. Graficznie jest bowiem śliczna. Kreska postaci wycyzelowana i dokładna. Osoby drugiego, trzeciego i dalszych planów narysowane w całości a nie jedynie jako kontury. Fakt, że w przypadku dużych skupisk ludzkich (sceny z festiwalu) dość często pozostają statyczne, jednak nie przeszkadza to aż tak bardzo. Serial jest bardzo mocno wspomagany przy pomocy stacji graficznych. CG zostało przede wszystkim wykorzystane do przedstawienia teł, płynącej wody i efektów gry światła i cienia. Obrazy z komputera wpasowano w „żywą” kreskę z wielkim wyczuciem i bardzo precyzyjnie, przez co oba style rysowania są praktycznie nie do odróżnienia. Wygenerowane tła (dopieszczane ręcznie) są prześliczne. Zapewne niejeden widz postąpi podobnie jak ja, by na stopklatce napawać oczy panoramami miasteczka Seize (oryginalna lokacja to miasto Cuenca w Hiszpanii). Już dawno nie widziałem w filmie rysunkowym równie ładnych krajobrazów. Mam nadzieję iż w dalszych odcinkach będę miał możliwość obserwacji jeszcze większych przestrzeni tego zakątka prowincji Trois w państwie Helvetia.
Muzyka jest w tej serii swoistym wątkiem głównym. W końcu Sorami Kanata ma się nauczyć gry na trąbce i to ją sprowadziło do 1121 plutonu. No i w każdym odcinku znajdziemy tej muzyki bardzo dużo. Otwierająca piosenka jest balladą o wydźwięku nostalgicznym. Piękna, perfekcyjnie zaaranżowana i zaśpiewana przez wokalistkę o pseudonimie Kalafina. Jakkolwiek ładny jest to utwór, tak jednak nie wywołuje szybszego bicia serca. Całkiem odwrotnie widz czuje się podczas słuchania piosenki zamykającej. Haruka Tomatsu zaproponowała kawałek, który nie dość że pod względem muzycznym idealnie pasuje do fabuły, to jeszcze wywołuje w odbiorcy szybszy przepływ krwi w żyłach oraz niekontrolowane kołysanie się w takt muzyki. Kolejny hit z Endingu do Anime, jaki miałem okazję ostatnio wysłuchać. Soundtrack skomponowała Michiru Oshima, znana chociażby ze ścieżki dźwiękowej do Hagane no Renkinjutsushi, czy Bounen no Xamdou. Symfoniczna muzyka pasuje w tym serialu idealnie a poszczególne miniatury są dopasowane pod względem stylistycznym do tego, co się aktualnie odbywa na ekranie, niepostrzeżenie wprowadzając widza w miły, ciepły nastrój.
Równie wysoki poziom reprezentują seyiuu. Aktorzy bardzo doświadczeni uzupełniają się tu z całkowitymi debiutantami, lecz ich współpraca przebiega bez zgrzytów a cechy indywidualne odgrywanych postaci odgadujemy już od pierwszej wypowiedzi danej osoby. Baza nazwisk do castingów jest w Japonii ogromna. Wypada im jedynie zazdrościć takiego profesjonalizmu i oddania dla fanów aktorów użyczających bohaterom „kreskówek” własnych głosów

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Comedy, Sci-Fi, Adventure Rok produkcji : 2010 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : 12+ Grupa : Yuurisan Subs, Miscelnous Enlighted Entertanment Works Sub : Softsub-Fansub - english Źródło : HDTV Produkcja : Aniplex Reżyseria : Mamoru Kanbe Scenariusz : Hiroyuki Yoshino Projekt postaci : Toshifumi Akai Muzyka : Michiru Oshima Dyrektor Animacji : Toshifumi Akai Dyrektor Artystyczny : Masatoshi Kai

 English description

Sora no Oto
The Sound of the Sky / Dźwięk nieba

ソ・ラ・ノ・ヲ・ト

[ Description ]

Plot Summary:
After a cease-fire during a long war. A second-class Bugler soldier, Kanata Sorami, is reasigned to her new outpost to a stronghold Fortress in the little city of Seize, where other female soldiers reside to serve in a multi purpose task, 1st: maintain the fortress, 2nd: contribute to the traditions of the city since all are young females and the folklore tales that the young maidens keept a demon under control, and 3rd: also to be prepared in case of a non probable attack due to the isolation of the city.

ANN

[ Details ] Category : TV Genre : Comedy, Sci-Fi, Adventure Year : 2010 Episodes : 12 x 24 min Age rating : 12+ Group : Yuurisan Subs, Miscelnous Enlighted Entertanment Works Sub : Softsub-Fansub - english Source : HDTV Production : Aniplex Director : Mamoru Kanbe Script : Hiroyuki Yoshino Character design : Toshifumi Akai Music : Michiru Oshima Animation director : Toshifumi Akai Art director : Masatoshi Kai

 Polski opis

Durarara!!
デュラララ!!

[ Opis ]

To miasto ma sporo własnych legend. Takich związanych z czasami obecnymi. Jest legenda o gigantycznym czarnuchu z Rosji, zapraszającym do baru sushi. Jest legenda o facecie, który gdy się wkurzy rzuca automatami do wydawania artykułów spożywczych. Jest legenda o informatorze wiedzącym wszystko o wszystkich. Jest legenda o kierowcy motocykla, który nie ma głowy i którego nie sposób pokonać w walce. Jest legenda o gangsterze: Izaya Orihara, który kręci całym półświatkiem tej części Tokio. A w cieniu czają się jeszcze lokalne grupy przestępcze: Colors i Dollars. Tyle, że to nie są legendy a faktyczne postaci. I nawet nietrudno ich spotkać o czym przekonał się Ryuugamine Mikado już podczas pierwszego dnia pobytu w Ikebukuro. Dzielnicy, która ma się stać jego nowym domem po przeprowadzce z cichej prowincji. Najlepszy przyjaciel z dzieciństwa Kida Masaomi robi wszystko by Mikado jakoś się z tym wszystkim oswoił, lecz natłok wrażeń i tak przerasta młodego przybysza. Dodatkowo te tłumy. Wszędzie mnóstwo ludzi płynących niczym nieprzerwane rzeki we wszystkich możliwych kierunkach. Czy uczęszczanie do Raira Academy jest tego wszystkiego warte? A może cała ta „przygoda w wielkim mieście” będzie impulsem do pobudzenia nowych umiejętności, nowych znajomości i nowych doznań dla młodego człowieka.

---

UWAGA
Z powodu porzucenia przez [gg] projektu Durarara!! (szczegóły na Forum), zmuszony zostałem do podmiany sum kontrolnych na release innej grupy subberskiej. Ze względu na utrzymanie wysokiej jakości zarówno sfery audio-wizualnej, jak też translacyjnej, postanowiłem zamieścić sumy kontrolne od [Frostii]. Dla sporej grupy fanów ich tłumaczenia wyznaczają kanon wysokiej jakości. Na pewno nie będziecie pod tym względem stratni.
Za utrudnienia w kompletowaniu serialu serdecznie przepraszam, choć kłopot nie wyniknął z mojego zaniedbania (zaniechania).
arv

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Action, Sci-Fi, Drama Rok produkcji : 2010 Ilość epizodów : 24 x 24 min Od lat : 15+ Grupa : Frostii Sub : Softsub-Fansub - english Źródło : HDTV Produkcja : Brains Base, Aniplex, Sony Music, ASCII Media Works Reżyseria : Takahiro Omori Scenariusz : Takahiro Omori, Noboru Takagi Projekt postaci : Takahiro Kishida Muzyka : Makoto Yoshimori Dyrektor Animacji : Akira Takata Dyrektor Artystyczny : Akira Ito

 English description

Durarara!!
デュラララ!!

[ Plot ]

Plot Summary: Ryuugamine Mikado is a boy who longs for the exciting life of the big city. At the invitation of his childhood friend Masaomi, he transfers to a school in Ikebukuro. Masaomi has warned him about people he doesn't want to cross in the city: a champion fighter, an informant, and a mysterious gang called "Dollars." Nervous from Masaomi's stories, Mikado witnesses an urban legend on his first day in the city, the Headless Rider astride a black motorcycle. From then on, the existence of supernatural cases and a gang called the Yellow Turbans will rise to the surface, and Ikebukuro will pushed to the breaking point.

[ Details ] Category : TV Genre : Action, Sci-Fi, Drama Year : 2010 Number of Episodes : 24 x 24 min Age restriction : 15+ Group : gg Speedsub Sub : Softsub-Fansub - english Rip : HDTV Production : Brains Base, Aniplex, Sony Music, ASCII Media Works Director : Takahiro Omori Script : Takahiro Omori, Noboru Takagi Character Design : Takahiro Kishida Music : Makoto Yoshimori Animation Director : Akira Takata Art Director : Akira Ito

 Polski opis

Kimi ni Todoke
From Me to You

君に届け

[ Opis ]

To, że przeciwieństwa się przyciągają, jest prawdą znaną nie od dziś. Ludzie właśnie w ten sposób się odnajdują i tworzą pary. Pomiędzy osobami z podobnymi charakterami powstają więzy przyjaźni, Ci różniący się mierzą w jeszcze wyższe uczucia.

Sawako nie była nigdy przesadnie lubiana. Rówieśnicy podchodzili do niej ze sporym dystansem. Nie była również nielubiana. Najtrafniejszym określeniem byłby tu strach. Do tego strach irracjonalny, bo nie poparty żadnymi przesłankami i dowodami. Ot dziewczyna ma jedynie aparycję predestynującą ją do grania w horrorach. Długie, czarne włosy, blada cera, tajemniczy, poważny wyraz twarzy i nieodgadnione, błyszczące oczy. To wystarczyło, by stać się Sadako (postać z horroru „Ringu”). Od momentu, gdy przezwisko pojawiło się po raz pierwszy wszyscy zaczęli unikać bezpośredniego z nią kontaktu. Kuronuma nie załamała się tym niesprawiedliwym traktowaniem, ale jej psychika zaczęła rozwijać się całkiem innym torem. Nie mogąc liczyć na innych musiała wykształcić w sobie samozaparcie i silną wolę, by we własnym zakresie, sama mierzyć się z każdą przeciwnością losu. Brak kontaktów z otaczającymi ją młodymi ludźmi, wyprodukował ekstremalny okaz introwertyka o zacięciu altruistycznym, gdyż pomimo wewnętrznego zamknięcia, Sawako nadal chciała wszystkim dookoła pomagać.
Shota dla odmiany zawsze był w centrum klasowego zainteresowania. To on spajał rówieśników w jedną zgraną paczkę ludzi. Uśmiechnięty, pełen energii, towarzyski, sympatyczny i z radością podchodzący do każdego, kogo spotkał. Najlepszy kumpel dla chłopaków i obiekt westchnień dla dziewczyn. Uosobienie ekstrawertyzmu w najczystszej postaci. Przy tym bez cienia egoizmu. Zawsze postępujący według zasady: „moje na końcu, najpierw dobro innych”. Nic zatem dziwnego, że ciągle kręcą się wokół niego przyjaciele. Nic też dziwnego w tym, że praktycznie każdego dnia owo grono przyjaciół ulega poszerzeniu.
Los chciał, by Sadako i Kazehaya spotkali się już w czasie dnia inaugurującego w nowym dla nich liceum. Przypadkiem trafili nawet do tej samej klasy. Natomiast zupełnie nie przypadkiem chłopak zaczął uważniej przyglądać się dziewczynie. Stał się „punktem zwrotnym” dla Kuronuma’y. Pierwszą osobą jaka wyciągnęła do niej rękę w geście przyjaźni. Pierwszą, która okazała jej szacunek. Pierwszą, która podarowała jej nić sympatii. Pierwszą, na którą mogła przelać nowe rosnące w niej uczucie. Miłość. Wystarczył jeden gest Shota’y, jeden uśmiech, jedno słowo, by wokół samotnej jeszcze wczoraj Sawako zaczęli gromadzić się ludzie. A ci nowi znajomi - po krótkim okresie adaptacji do tej jakże obcej dla nich osobowości – stawali się wiernymi przyjaciółmi. Sawako Kuronuma przestała być niedostępną, straszną indywidualnością, stała się częścią większej społeczności. I w tej grupie młodych ludzi wypiękniała, gdyż prawdziwy urok człowieka skrywa się w jego wnętrzu a serce dziewczyny wreszcie mogło zostać otwarte.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Comedy, Romance, Drama Rok produkcji : 2009-2010 Ilość epizodów : 24 x 24 min Od lat : 15+ Grupa : Eclipse Production Sub : Softsub-Fansub - english Źródło : HDTV Produkcja : D.N. Dream Partners, NTV, Production I.G, Shueisha, VAP Reżyseria : Hiro Kaburaki Scenariusz : Mamiko Ikeda, Tomoko Konparu Projekt postaci : Yuka Shibata Muzyka : S.E.N.S. Dyrektor Animacji : Fumi Morita, Hiromitsu Hagiwara, Hitomi Hasegawa, Hitomi Sato, Koichi Suenaga, Rena Igawa, Sakiko Yoshida, Terumi Nishii, Toshiyuki Yahagi, Yuka Shibata Dyrektor Artystyczny : Yusuke Takeda

 English description

Kimi ni Todoke
From Me to You

君に届け

[ Description ]

Plot Summary:
Kuronuma Sawako is nicknamed Sadako due to her resemblance to the girl from the Japanese horror movies "The Ring". Shunned by her classmates, her life starts to change as she befriends Shōta Kazehaya, a very popular boy in her class.
Kuronuma Sawako’s one wish in life is to make friends. That’s a difficult proposition when everyone who meets her cowers in terror. She admires her classmate, Kazehaya-kun, a popular, easygoing and 100% refreshing guy who is nice with everyone, even with her.

ANN

[ Details ] Category : TV Genre : Comedy, Romance, Drama Year : 2009-2010 Episodes : 24 x 24 min Age rating : 15+ Group : Eclipse Production Sub : Softsub-Fansub - english Source : HDTV Production : D.N. Dream Partners, NTV, Production I.G, Shueisha, VAP Director : Hiro Kaburaki Script : Mamiko Ikeda, Tomoko Konparu Character design : Yuka Shibata Music : S.E.N.S. Animation director : Fumi Morita, Hiromitsu Hagiwara, Hitomi Hasegawa, Hitomi Sato, Koichi Suenaga, Rena Igawa, Sakiko Yoshida, Terumi Nishii, Toshiyuki Yahagi, Yuka Shibata Art director : Yusuke Takeda

 Polski opis

Katanagatari
刀語

[ Opis ]

Dwadzieścia lat temu wybuchła rebelia. Shogunat poczuł się zagrożony, więc wynajął wojownika. Takiego, który w pojedynkę zniszczył zagrożenie. Yasuri Mutsue mistrz stylu Kyotouryuu w 6 pokoleniu pokonał przeciwników, sam skazując się tym samym na banicję. Shogun nie mógł aprobować w swym najbliższym otoczeniu równie skutecznego rycerza. Rodzinę Yasuri zesłano na bezludną wyspę, z której nie mieli prawa wyjechać. Także przybysze z zewnątrz nie mieli prawa przebywać na tym skrawku lądu. Nieostrożni przypłacali swą ciekawość, bądź gapiostwo życiem, gdyż Mutsue likwidował przybyszów, ściśle trzymając się postanowień umowy z Shogunatem. Wojownik umarł, ale pozostawił po sobie dwoje dzieci. Córkę: Nanami oraz syna: Shichika, będącego teraz mistrzem Kyotouryuu w 7 pokoleniu.
Rok po śmierci Mutsue na wyspę, w ściśle określonym celu przybywa młoda dziewczyna: Togame Hida (córka Takahito - organizatora nieudanej rebelii). Teraz pracuje dla Shoguna, jako strateg. Kolejni wielcy generałowie od czasu Kyuu postanowili zgromadzić wszystkie miecze wykute przez legendarnego miecznika: Kiki Shikizaki. Kling jest 1000 a do kompletu obecnemu shogunowi brakuje ostatnich 12. Każda z nich posiada jakąś unikalną właściwość i każda daje właścicielowi nadludzką moc. Legenda mówi, że mistrz pierwsze 988 mieczy stworzył w ramach praktyki do wyprodukowania unikatowej dwunastki. Togame postanowiła zdobyć ten pozostały tuzin. Próbowała różnych sposobów. Wysłani ninja z grupy Maniwa postanowili zatrzymać zdobyty Zettou Kanna, tak samo postąpił honorowy szermierz w przypadku Zettou Namakura. Zarówno pieniądze jak i honor zawiodły. Dziewczyna wymyśliła nową strategię. W podróż postanowiła wysłać kogoś, komu nie zależy ani na władzy, ani na pieniądzach, ani na pięknie i unikalności broni. Idealnym kandydatem jest mistrz walki mieczem bez używania miecza. Mistrz stylu Kyotouryuu. Po śmierci Mutsue stał się nim Shichika. On ma wyruszyć w poszukiwania razem z Togame. Panna postanowiła zrobić z siebie wabik, by wyciągnąć przyciężkawego umysłowo chłopaka z wyspy. I po wizycie u rodzeństwa Yasuri, chyba wcale nie jest z tego powodu niezadowolona. Przygoda może się rozpocząć.

Katanagatari - czyli: NisiOisiN po raz kolejny udowadnia, iż z oklepanego tematu da się wyciągnąć całkiem nową jakość.

UWAGA:
Seria będzie wyświetlana w nietypowy dla produkcji telewizyjnych sposób. Otóż kolejne odcinki ujrzą światło dzienne nie co tydzień, ale raz w miesiącu. Ciekawe czym taka sytuacja jest spowodowana. Czyżby kolejne po pierwszym epizodzie również miały mieć ok. 50min? Jeśli tak, to rozgrzeszam twórców.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Action, Fantasy, Adventure Rok produkcji : 2010 Ilość epizodów : 12 x ~50 min Od lat : 15+ Grupa : Mazui Sub : Softsub-Fansub - english Źródło/jakość : HDTV ( high quality ) Produkcja : Aniplex, Lantis, Kodansha BOX Reżyseria : Keitaro Motonaga Scenariusz : NisiOisin, Makoto Uezu Projekt postaci : Tsuyoshi Kawada Muzyka : Taku Iwasaki Dyrektor Artystyczny : Tadashi Kudo Dyrektor Animacji : Tsuyoshi Kawada

 English description

Katanagatari
刀語

[ Description ]

Based on a light novel series by Nishio Ishin.
The legendary swordsmith Shikizaki Kiki made 1000 swords in his career. The more swords a state had, the greater success they had in the wars. When the Shogun emerged victorious, he collected 988 of the swords…but those were just practice. The final twelve swords were the pinnacle of his career. Each of them has powers so extraordinary, one man could defeat small armies. Shogunate strategist Togame has been ordered to recover them. She first hired a ninja…but the worth of the swords is so great the entire ninja clad defected the moment they recovered one. Then she hired a swordsman…but he kept the sword for himself. Her last hope is Shichika, the seventh and last practitioner of the Kyotoryuu — No Sword School. He and his sister live on an island cut off from civilization — they have no need for money. His sword school does not use swords — he would not want the swords for himself.
So why should he help her?

“Because you will fall in love with me.”

mariusrhpsd

[ Details ] Category : TV Genre : Action, Fantasy, Adventure Year : 2010 Episodes : 12 x ~50 min Age rating : 15+ Group : Mazui Sub : Softsub-Fansub - english Source/quality : HDTV ( high quality ) Production : Aniplex, Lantis, Kodansha BOX Director : Keitaro Motonaga Script : NisiOisin, Makoto Uezu Character design : Tsuyoshi Kawada Music : Taku Iwasaki Art director : Tadashi Kudo Animation director : Tsuyoshi Kawada

 Polski opis

Summer Wars
Letnie wojny

[ Opis ]

Kenji wraz z kumplem klepał kod dla ogólnoświatowej sieci OZ, gdy do ich „biura” jak grom z jasnego nieba wpadła Natsuki Shinohara. Najładniejsza dziewczyna w całej szkole. Nic dziwnego, że chłopaki nie namyślając się zbyt długo żywiołowo przyjęli jej prośbę o pomoc. Niestety szczęśliwcem mógł zostać tylko jeden z nich. Los chciał, by to właśnie Kenji wyruszył w podróż ze ślicznotką. Na miejscu chłopak dowiedział się szczegółów. Ma odgrywać chłopaka – materiał na przyszłego męża – przed Babcią Jinnouchi (nestorką i głową całego rodu). Pierwszej nocy miało miejsce dziwne wydarzenie. Koiso-kun otrzymał dziwnego maila. Zawierał on kod składający się z 2056 cyfr. Będąc matematycznym geniuszem postanowił rozwiązać problem. Kilka godzin z długopisem w ręku i odpowiedź ujrzała światło dzienne. Niestety (czego chłopak nie wiedział), łamiąc kod ściągnął na swoją głowę poważne kłopoty. Dodatkowo już z samego rana rodzina Natsuki dowiaduje się prawdy na temat jej i chłopca. Kłopot robi się podwójny.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : Movie Gatunki : Sci-Fi, Comedy, Drama Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 1 x 114 min Od lat : 12+ Grupa : Quantum Subs Sub : RAW Źródło : BD Produkcja : Warner Bros, Madhouse Studios, Kadokawa Shoten, NTV Reżyseria : Mamoru Hosoda Scenariusz : Satoko Okudera Projekt postaci : Masaru Hamada, Mina Okazaki, Yoshio Okazaki, Yoshiyuki Sadamoto Muzyka : Akihiko Matsumoto Dyrektor Animacji : Hiroyuki Aoyama, Kazutaka Ozaki, Kunihiko Hamada, Shigeru Fujita Dyrektor Artystyczny : Youji Takeshige

 English description

Summer Wars
Letnie wojny

[ Description ]

Kenji, a eleventh-grader math genius who works in the summer as a part time computer technician for the virtual world of Oz (imagine facebook a handful of decades in the future), is invited by the most popular girl at his high school to her expansive family’s home for a summer job. In the middle of their trip, a hacker infiltrates the network and takes control of Oz, plunging humanity into absolute chaos. Hosoda Mamoru continues where Miyazaki Hayao leaves off in this film loaded with action and emotion that combines beautiful tradition and humor with one of the season’s most imaginative creations: the luminous world of Oz. Virtual rabbit-like heroes take on monstrous shadows in this indisputable summit of anime.

AniDB

[ Details ] Category : Movie Genre : Sci-Fi, Comedy, Drama Year : 2009 Episodes : 1 x 114 min Age rating : 12+ Group : Quantum Subs Sub : RAW Source : BD Production : Warner Bros, Madhouse Studios, Kadokawa Shoten, NTV Director : Mamoru Hosoda Script : Satoko Okudera Character design : Masaru Hamada, Mina Okazaki, Yoshio Okazaki, Yoshiyuki Sadamoto Music : Akihiko Matsumoto Animation director : Hiroyuki Aoyama, Kazutaka Ozaki, Kunihiko Hamada, Shigeru Fujita Art director : Youji Takeshige

 Polski opis

Darker than BLACK: Ryuusei no Gemini
Darker than Black: Gemini of the Meteor

DARKER THAN BLACK 流星の双子

[ Opis ]

Gdzieś w głębi Rosji, na Syberii żyje sobie spokojnie dziewczyna. Reemigrantka z Japonii. Ojciec przywiózł ją i jej brata po otwarciu Hells Gate w Tokio. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności podczas polowania przekształcił chłopaka w Contractor’a. Dla niej los był łaskawszy. Suou nadal jest zwykłym człowiekiem. Od czasu upadku meteorytu - czyli przez dwa lata - Shion, Suou i ich ojciec wiodą spokojny żywot w małej syberyjskiej mieścinie. Sielanka ma jednak swój kres. Tajne służby kilku państw chcą się dobrać do Shion’a określanego przez nich jako Izanagi. To on podczas spotkania z Izanami (Yin z części pierwszej) ma doprowadzić do apokalipsy. Końca znanego nam świata. Nie dziwi zatem, że wszystkie mocarstwa pragną mieć atut w postaci chłopca w swych „brudnych łapskach”.
Nadchodzi nieuchronny atak na rezydencję rodziny Pavlichenko. Pojawiają się ciemne typy z Rosji, USA, Zjednoczonej Europy i Japonii. Tych ostatnich reprezentuje nie kto inny jak BK-201, czyli Hei, albo jak kto woli Black Reaper (ze swym nieodłącznym towarzyszem Mao). To on zajmie się opuszczoną Suou. Będzie ją uczył trudnej sztuki przetrwania, chronił w momentach zagrożenia i przemyci do Japonii, by tam mogła się ponownie spotkać ze swym zaginionym podczas ataku bratem. Podróż nie będzie miała w sobie nic z wycieczki. Grupę czeka ciężka przeprawa i nawet pomimo tego, iż dołączy do nich July (Doll widzący dzięki „duchom” na duże odległości), nie unikną wielu zagrożeń.

A czy Suou spotka Shion’a, czy nadejdzie koniec świata i czy nasza ulubiona policjantka Misaki Kirihara dogoni wreszcie swego ukochanego Hei’a – to musicie sprawdzić sami.

-EDIT-

Dołączone zostały sumy kontrolne odcinków specjalnych ukazujących się na zasadzie pełnoprawnych OAV. Nawiasem mówiąc: te speciale wyglądają lepiej niż sama seria zarówno pod względem fabularnym, jak i wizualnym.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Action, Drama, Sci-Fi Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : 15+ Grupa : Yuurisan Subs Sub : Softsub-Fansub - english Źródło : HDTV Produkcja : TBS, MBS, SONY Music, Aniplex, Square Enix Reżyseria : Tensai Okamura Scenariusz : Hiroyuki Yoshino, Mari Okada, Shinsuke Onishi, Shôtarô Suga, Tensai Okamura Projekt postaci : Takahiro Komori Muzyka : Kouji Ishii Dyrektor Animacji : Takahiro Komori Dyrektor Artystyczny : Takashi Aoi

 English description

Darker than BLACK: Ryuusei no Gemini
Darker than Black: Gemini of the Meteor

DARKER THAN BLACK 流星の双子

[ Description ]

Darker Than Black: Gemini of the Meteor -- Everything old isn't reused again.

**Warning: This review may contain mild spoilers and was slightly adjusted by a half-grade four hours post-publishing due to some first-draft edits. Yes, I'm a freaking sellout, now keep reading.**

So, after two years of waiting in silence and then half a year following the announcement, fans of the somewhat sleeper hit sci-fi/action series Darker Than Black (known from hereon in as DtB), made in 2007 by studio BONES, were finally vindicated. Me being one of those fans, I was expecting much the same from this season as the latter: More action goodness from Hei in a world following the (slightly confusing) ending of the original DtB, in which superpowered humans called 'contractors' share the world with regular humans that are now beginning to realize their existence.

Instead, the second season chose somewhat to take a departure from the setting of the original, forsaking the former protagonist, the former setting (Tokyo) and the former story structure of two-episode arcs for the benefit of a whole-season storyline focused on new character Suou Pavlichenko, the daughter of a Russian scientist, who somehow finds herself mixed into a contractor-based conspiracy focused on her brother Shion.

In abandoning the confines of episodic arcs, Gemini of the Meteor is both allowed to expand into a much greater and continious story... But it also runs into a snag: Namely that studio BONES still has some real problems in developing and especially in wrapping up epic stories, usually through cramming more story elements into the story than it has room for.

Animation and Visuals: 7/10 -- High-level visuals, as expected of the series.

DtB was always a good-goer in the graphics department, and the second season fills in just fine: It's basically identical to the first season for good or ill. While the detail work on backgrounds and showcasing of background animation doesn't quite match up to BONES' other graphics feast of 2009, Tokyo Magnitude 8.0, it's well-competent enough, and the character models are workable, though many of the characters again resemble each other a bit too much at times. The fights are decently animated and the occasional shiny special effect doesn't hurt. For its genre, Gemini of the Meteor does just fine, even though in my opinion I've seen better this year from production I.G.'s Sengoku Basara and from BONES themselves last year with Soul Eater.

Sound: 7/10 -- Seems to be doing fine even without Yoko Kanno.

Gemini of the Meteor's sound, unlike with its animation, does actually carry a departure from the first season, in that the composer has been changed from the well-known Yoko Kanno to Yasushi Ishii, who has chosen to take the music in a bit of a new direction. The end result is something I'd refer to as 'distinctive' in many ways -- the music is noticeably different from the first season's, and also more noticeable period, sticking out more during scenes in comparison to Kanno's more subtle jazz soundtrack. While this also helps underline the change in direction and the music isn't half bad at all -- rather the opposite -- I do occasionally wonder if subtlety is, perhaps, better called for. Either way, DtB was never one of Kanno's best and Ishii certainly doesn't feel like a grave disappointment in comparison. The OP is entirely decent as well, though in tune with its new principal cast it's certainly different from the first season's and not really competitive with first season's "Howling".

As for the voice actors, half the cast consists of old-timers from the first series, who seems to be doing fine (although it seems to me like half of the words coming out of Kirihara's mouth is 'BK201', which rankles a bit...) and the new additions do ok as well, although many of them get criminally few lines.

Story: 4/10 -- So much confusion for so little gain.

The story of Gemini of the Meteor takes place in a world two years after the events of DtB's season finale, following Suou through her trials and tribulations in dealing with a brand new and mostly unrelated storyline to any of the events from the first season. The events of Gemini of the Meteor are, in all honesty, more like a story put in the same universe as the one containing the events of the first season, only with some characters and random elements from the first one thrown in to placate the fans of the first season.

The new story elements tend to be rather confusing as well, running through a gamut of bi-plots like Kirihara's reassignment to a mysterious section of japanese security, CIA involvement and some strange prophecy about the end of the world (which I partly keep obscured here in the interest of spoilers and partly due to the fact that I think I must have missed a plot point or eight about it all since none of it made any damn sense whatsoever), which combine into a strange mishmash of story elements that manage to form the bare-bones of a functional story that basically only serves to further obfuscate and confuse the leftover story threads from season 1 (like what the frak the Syndicate is) while adding further confusion from its own plot.

The original DtB's dependence on story arcs also had elements of this, but it usually managed by through a combination of solving plot threads by the arc, saving them for the overhanging plot about Evening Primrose and the nature of Hell's Gate and just plain playing to a sense of mystery: Gemini of the Meteor by contrast crosses the line into straight-up confusion, just throwing plot thread and plot twist in after each other and doing far too little to tangle them up. Adding to this is the fact that the middle episodes seem to be mostly a big diversion from the main story without pretty much any relevance whatsoever, and the quite frankly horrible ending that neither solved nor explained anything apart from dusting a lot of story elements under the carpet, as it were. It all brings up the thought that this thing was basically a big waste of time seemingly existing only to tease the audience for further sequels.

Ok, the show isn't *completely* hopeless: There are some elements in it that still work from time to time and the pacing in the middle is somewhat decent -- pointless, but decent. Overall, though, the whole thing kind of reminds me of BONES' earlier RahXephon (and Xamd: Lost Memories. Or just BONES, period), although less well-done since the point of RahXephon, unlike Gemini of the Meteor, was in many ways to highlight the psychology of the story's protagonists. I've seen worse but this is a far cry from being actually 'good' in overall shape or form, despite its occasionally well-made single elements that could probably have done better in an arc-based show like the prequel.

Character: 5/10 -- Ok... So who are all these new people again, and why should we care about them? Come to think of it, why should I care about the old people since they're basically just here to highlight the new people?

In making its new story, Gemini of the Meteor made a score of new characters to fill its new plot while sticking a few of the oldtimers into sidekick roles in order to underline that it's still DtB we're watching here. As the plot churns and drives its various confused story elements together, you cannot help but feel that the characters are simply dragged along for the ride, like astronauts caught in the gravity well of a black hole and about to be stretched like taffy as they plummet towards the Event Horizon (what an odd metaphor...), merely filling roles in the play without getting any time to be developed as characters. The notable exception to this is, of course, Suou, who is the main character and does in fact get something akin to character development and sufficient time to showcase her as a character. Ok, she's not terribly interesting as a main character and seems more like she belongs in a magical girl series than DtB (which does make it a bit entertaining in a sadistic way when the 'dark' bent of the DtB universe ends up killing her friends and family and erasing her existence from the survivors' memory), but at least she works.

Most of the rest of the new cast don't work as well, though; most of them seem to be ultimately about as important and well-characterized as the 'contractors of the week' from last season, only with a bit more screentime before they're killed off or rendered unimportant. To be honest, quite a lot of the time I ended up wondering just why the heck this character was added at all: I realize that giving everyone in the story a backstory or a fully written character is a waste, but in many ways the scope of the character's influence in the story should be somewhat tied to the amount of characterization: Gemini of the Meteor gives way too much story importance and linchpin-ness to characters who are severely lacking in this regard, which is not a Good Thing.

To add to this are some of the principle characters from season one, most notably Hei and Kirihara, who both play somewhat prominent though ultimately supporting roles in two of the storylines, and a third character who has essentially become a MacGuffin for this season. For the most part, what has happened to the characters between the two seasons is mostly unrevealed and any explanation behind said MacGuffin sure as heck wasn't forthcoming, which annoyed me. The old characters still work, but there's very little left to reveal or develop where they are concerned, and as I said their role appears to be mostly supporting anyhow. It kind of reminds me of how main characters in japanese RPGs get treated when the games get sequels with all-new main characters: Supporting cast that are never entirely allowed to live up to what they did in the last game since they're no longer main characters, however more powerful they may be. Some of the cooler characters like season 1, like Huang and November, obviously don't return, and we don't get good enough replacements for them either.

Value: 6/10 -- Fanservice for people who liked the first season, only without so much 'service' and more 'metaphorical punch to the face'.

Gemini of the Meteor, despite its new storyline and characters, is still very much a continuation of DtB's first season: Seeing it without having seen the first season will probably end up making the show feel even stranger and hackneyed than it did for someone who has seen the first season. It seems to be on this odd balance point between depending on the old show for its mythos and background, and at the same time partially trying to break free from its story, characters and progression. While DtBs 'mature' tone is somewhat carried over to this season, I'd still say that this season is less mature than the last one, mainly due to the kid hero main character; another departure that I don't like much -- although it was no Stand Alone Complex, the first season was a lot closer. Then again, even aspiring to maturity in the anime world nowadays is rare enough; I suppose some kudos are due for that. I certainly can't say it was all archetypes or cliches, so it's possibly still a bit above average.

In the end, was the show worth it? Well, I don't really feel like recommending it, and unlike the first season I neither really want to buy nor re-watch it. In the grand scheme of animes it is just another second season that bit over more than it could chew and fell flat. A curio for people who enjoyed the first season, but not much more.

Enjoyment: 7/10 -- Can still be appreciated for its mature tone and occasional cool content... At least somewhat.

Ok, so the story is hackneyed, the ending atrocious, the characters get criminally too little characterization and the recommendation level and historical value of this show are considerably lower than the first season, even with its now-continual storyline. But it is still fun?

Well, in a word, yes. Kind of. The 'Darker Than Black' feeling is still there, the fight-scenes are still well-animated and cool, and Hei is still around to live up to his memetic nickname of 'Chinese Electric Batman' even if his storyline role feels a bit hollow. There are still moments that feel at least somewhat emotionally engaging amidst much of the confusion, and the fact that it still doesn't have to take to grips with panty shots, moe characters, emotional overreactions and talks about power levels to offer a decent action show with public appeal makes me somewhat hopeful for the continued presence of maturity and capability of original material in anime (though perhaps not to the level that, say Tokyo Magnitude 8.0 or Eden of the East did). So, yeah, it's still kind of fun, though it pays heavily on the enjoyment front for the rather telling character and story flaws.

Total: 6/10 -- Another BONES story, for good or ill. Feels a bit too much like a waste of time for comfort.

So, how to summarize this? Gemini of the Meteor is tolerable. It can stand on its merits as a show, even though it's a bit of a wobbling standing of the kind induced by having one too many heavy objects dropped on one's head and the standee is now more shambing through life babbling about its brain-damage-induced hallucinations while occasionally striking a cool kung-fu pose (another odd metaphor... They must be on sale today).

Gemini of the Meteor does, in some ways, remind me sort of my 2009 favourite, Eden of the East, in that it feels kind of like an incomplete anime with a mystery-based story. Thinking about it, though, Eden of the East built its story entirely from scratch and whole cloth and has, in my eyes, the advantage that the mysteries behind the story are more intriguing, added to a much greater deal of charm. By comparison, Gemini of the Meteor has built its convoluted story on top of an already fairly convoluted setting carried over from DtB's first season, and its mysteries feels not so much a as puzzle to be solved by a later installment as someone who's tried to stack too tall a tower, with the bricks made out of variously and vaguely interlocking parts that don't pile directly on top of each other and instead intertwine all over the place, resulting in the whole thing partially collapsing without the developers noticing. Ultimately, Gemini of the Meteor is far more Code Geass R2 than Eden of the East -- taking elements from the first season and tossing them into a brand-new storyline before turning several of them up to eleven, in the process overcomplicating and partially strangling the appeal of the first season under the sheer weight of the new confusion.

...But I'll still be (grudgingly) watching for whatever third season or continuation will inevitably be made from this though. Darn you and your odd appeal BONES, darn you all to heck.

grudgeal

[ Details ] Category : TV Genre : Action, Drama, Sci-Fi Year : 2009 Episodes : 12 x 24 min Age rating : 15+ Group : Yuurisan Subs Sub : Softsub-Fansub - english Source : HDTV Production : TBS, MBS, SONY Music, Aniplex, Square Enix Director : Tensai Okamura Script : Hiroyuki Yoshino, Mari Okada, Shinsuke Onishi, Shôtarô Suga, Tensai Okamura Character design : Takahiro Komori Music : Kouji Ishii Animation director : Takahiro Komori Art director : Takashi Aoi

 Polski opis

Gekijouban Tengen Toppa Gurren Lagann: Lagann-hen
Gurren Lagann The Movie 2: The Lights in the Sky are Stars

劇場版 天元突破グレンラガン 螺巌篇

[ Opis ]

Film jest podsumowaniem drugiej części serialu. Nie powstał tak jak duża część „gekijouban’ów” poprzez edycję i montaż gotowego materiału. Tu wszystko zostało zrealizowane od nowa.
Początkowe sceny dotyczące Bitwy o Teppelin (świetne) oraz wygrana w całej wojnie z Lordem Genome, stają się przygrywką do późniejszych dokonań bohaterów. Te są znane dzięki serii, ale teraz przedstawiono je z innej perspektywy, jak gdyby ujęcia kręciła inna kamera. Niektóre wątki uwypuklono, inne całkiem pominięto. W sumie Lagann-hen jest hołdem oddanym najważniejszej postaci w całym świecie TTGL. To hołd złożony niepozornemu kopaczowi z wioski Jiiha. Pochwalny pean dla Simona. A z nim całej ludzkości. Bo …

Kim, do cholery myślisz że jeśmy!!!?

Powiązanie

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : Movie Gatunki : Action, Sci-Fi, Drama Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 1 x 125 min Od lat : 15+ Grupa : Bullet Speed Subs Sub : Softsub-Fansub - english Źródło/jakość : DVD ( med quality ) Produkcja : GAINAX Reżyseria : Hiroyuki Imaishi, Masahiko Otsuka Scenariusz : Kazuki Nakashima Projekt postaci : Atsushi Nishigori Muzyka : Taku Iwasaki Projekt Mechów : Yoh Yoshinari Dyrektor Artystyczny : Yuka Hirama Dyrektor Animacji : Atsushi Nishigori, Hiroyuki Imaishi

 English description

Gekijouban Tengen Toppa Gurren Lagann: Lagann-hen
Gurren Lagann The Movie 2: The Lights in the Sky are Stars

劇場版 天元突破グレンラガン 螺巌篇

[ Description ]

The story basically covers the 2nd half of Gurren Lagann and Gainax was kind enough to put in a lot of new things in the movie (thats for you to watch out for) and if you haven't seen Gurren Lagann or Gurren-Hen then why are you watching Lagann-Hen??? ANYWAY!!! Overall the story was basically the same(no drastic changes to the story). The animation was beautiful!!! colors filled the screen as Simon and Team Dai Gurren battle the Anti Spiral. Gainax always brings the best. The sound... J-Pop blasting during epic Ganmen explosions and when you hear "ROW ROW FIGHT DAH POWAH!!!" you want to scream as well right??? Gurren Lagann was all about the characters. Now in Lagann-Hen, there is a twist that i won't spoil but the characters will bring the most epic battle you have ever seen.

izunadrop510

[ Details ] Category : Movie Genre : Action, Sci-Fi, Drama Year : 2009 Episodes : 1 x 125 min Age rating : 15+ Group : Bullet Speed Subs Sub : Softsub-Fansub - english Source/quality : DVD ( med quality ) Production : GAINAX Director : Hiroyuki Imaishi, Masahiko Otsuka Script : Kazuki Nakashima Character design : Atsushi Nishigori Music : Taku Iwasaki Mecha design : Yoh Yoshinari Art director : Yuka Hirama Animation director : Atsushi Nishigori, Hiroyuki Imaishi

 Polski opis

Produkcja: Japonia, USA
Gatunek: Animacja, Akcja, Sci-Fi
Reżyseria: Shinji Aramaki, Hideki Futamura, Toshiyuki Kanno, Tomoki Kyôda, Kôichi Mashimo, Yasushi Muraki, Daisuke Nishio, Frank O'Connor, Mamoru Oshii, Koji Sawai, Hiroshi Yamazaki
Scenariusz: Joseph Staten, Hiroyuki Kawasaki, Ryan Morris, Naruki Nagakawa, Daisuke Nishio, Frank O'Connor, Dai Sato, Megumi Shimizu, Eiji Umehara, Hiroshi Yamazaki
Muzyka: Tetsuya Takahashi, Yasuharu Takanashi
Ograniczenia wiekowe: PG-13

---

Opis:
Idea "Halo: Legends" jest podobna do tej, jaka przyświecała powstaniu "Animatrix". Osiem krótkometrażowych animacji odsłania przed widzami kluczowe wydarzenia ze świata gry "Halo" i jego bohaterów.
Źródło: release24.pl

---

Postaciom głosów użyczyli:

 English description

Country: USA, Japan
Genre: Animation, Action, Sci-Fi
Directed by: Shinji Aramaki, Hideki Futamura, Toshiyuki Kanno, Tomoki Kyôda, Kôichi Mashimo, Yasushi Muraki, Daisuke Nishio, Frank O'Connor, Mamoru Oshii, Koji Sawai, Hiroshi Yamazaki
Writing credits: Joseph Staten, Hiroyuki Kawasaki, Ryan Morris, Naruki Nagakawa, Daisuke Nishio, Frank O'Connor, Dai Sato, Megumi Shimizu, Eiji Umehara, Hiroshi Yamazaki
Music by: Tetsuya Takahashi, Yasuharu Takanashi
Certification: PG-13

---

Plot Summary:
This 8 episode anthology of 10-15 minute length each, explores the origin and historical events of the HALO universe, and various characters inhabiting the world. Like Animatrix and Batman Gotham Knight, each of the 8 episodes will be created by a separate prominent Japanese anime producer.
Source: amazon.com

---

Cast

 Polski opis

Bakemonogatari
Ghostory

化物語

[ Opis ]

Ten serial dość trudno jest opisać. Tak jak zresztą prawie wszystko, czego dotknie się SHAFT. Studio zawsze lubiło zaskakiwać niecodziennymi pomysłami i nie inaczej jest przy okazji Bakemonogatari. Już sam tytuł jest grą słów Bakemono – potwór, Monogatari – opowieść. Sam serial też jest grą, często o wysoką stawkę.

Niełatwo jest znaleźć dobrego egzorcystę. Araragi miał szczęście takiego specjalistę poznać, dzięki czemu teraz jest prawie „zwykłym” chłopakiem a nie wampirem. Bliższe rozpoznanie w szkole do której uczęszcza, przynosi zaskakujące spostrzeżenie. Podobnych mu ludzi jest znacznie więcej. Chłopak będzie chciał im wszystkim pomóc, narażając mistrza Oshino na przeciążenie pracą.

Nai, nai, nai. Wszystko źle. Może tak.

Senjougahara: Araragi-kun - Jesteś prawiczkiem!
Araragi: Skąd możesz to wiedzieć?!
Senjougahara: Jesteś prawiczkiem i masz perwersyjne myśli na mój temat!!
Araragi: A ty jesteś dziewicą i masz perwersyjne myśli na mój temat!!!
Senjougahara: Coś w tym jest …
Senjougahara: Załatwione… Będę Twoją dziewczyną.
Araragi: Hmm??? … Tak… już??? Po prostu???
Senjougahara: Żartowałam??
…
Senjougahara: Jesteś debilem!!!
Araragi: Jesteś wredną, przerażającą suką!!!
Senjougahara: I tak Cię lubię.
Araragi: Ja też Cię kocham.

Też do bani.

Poddaję się. Nie jestem aż tak pokręcony jak to anime, by móc rzetelnie opisać fabułę.

Główną siłą tego serialu jest scenariusz. Nie w formie opisania wątków, ale jako gotowe dialogi i monologi. Wypowiedzi znajdziemy w filmie mnóstwo i to takich najwyższej próby. Wymiana słów pomiędzy Nią (Senjougahara) a Nim (Araragi), przypomina jako żywo wymianę ciosów pomiędzy dwoma mistrzami szpady. Zawsze ten jeden „szermierz” jest lepszy i zawsze jest to dziewczyna. Ale to nie jedyni mistrzowie słowa. Tu każdy ma język cięty i zabójczy niczym ogon skorpiona. Bohaterowie wypowiadają kwestie szybko i trafnie, niczym serie z karabinu maszynowego, przez co trzeba się bardzo skupić na przekazie. Osobiście najpierw oglądałem odcinki, potem je czytałem, by ponownie wrócić do oglądania (ze znacznie większym zrozumieniem). Myślę iż potrójne „oględziny” każdego epizodu i tak nie są liczbą przesadzoną. Część szczegółów i smaczków narracji mi umknęła o czym przekonałem się tworząc tę recenzję (kolejne podwójne oglądanie ze stopklatką).
Wątek główny nie jest tak zjawiskowy. Owszem podejście autora do kwestii klątw, czy uroków można przyjąć za poprawne, lecz w porównaniu do Mushishi, czy Mononoke a nawet Kousetsu Hyaku Monogatari, trzeba uznać za spłycone. Z drugiej strony spłaszczenie wątku głównego uwypukla to, co jest w tym Anime ważniejsze a jest to wątek poboczny traktujący o relacjach pomiędzy Araragi i dziewczynami, którym pomaga, ze szczególnym uwzględnieniem Hitagi. Dzięki temu możemy w sposób prosty i bezpośredni zauważyć przemiany dokonujące się w każdym z nich. Akurat chłopak pozostaje praktycznie przez cały czas sobą, lecz Senjougahara, Kanbaru, Sengoku, Hanekawa ulegają metamorfozie. Ich charaktery ewoluują. To dodatkowa wartość serii, której nie sposób przecenić. Rzadko bowiem można oglądać gotowe dzieło wizualne, gdzie bohaterowie są genialnie „książkowi” - pełni i żywi.
SHAFT przyzwyczaili nas do nietypowej, ale estetycznej i podobającej się kreski. Tak było w przypadku cyklu Zetsubou Sensei, cyklu Hidamari Sketch, serii Maria+Holic i innych projektów pochodzących z ich studia. Niektórzy nienawidzą charakterystycznego teksturowania, sterylnych lokacji, bądź używania kilku kolorów do zobrazowania całego kadru. Maniera wklejania skanów rzeczywistych przedmiotów (i ludzi) także ma spore grono zagorzałych przeciwników. Nie sposób za to przyczepić się do „wychuchanej” kreski postaci i ich najbliższego otoczenia. Słowo: perfekcyjne, będzie najodpowiedniejsze dla tego co widzimy. A widokami możemy się napawać do woli, gdyż realizatorzy świadomie uprościli animację, największy nacisk kładąc na artystyczne ujęcia kamery. Nagie, wyprane z uczuć lokacje szkoły, kryjówki Oshio, mieszkania Senjougahary, w których obcość dodatkowo podkreślona została przez widok rzędów krzeseł, albo przez stalowe konstrukcje. Nawet apartament Araragi jest sterylny jak oddział szpitalnego OIOM-u. Plac zabaw dla dzieci wyglądający jak betonowa pustynia, księgarnia jak kostnica, puste parkingi i puste drogi. Odrealniony, obcy i wrogi świat. A pośrodku ludzie naznaczeni ciepłymi barwami, nierzadko toczący miłą, nacechowaną emocjonalnie rozmowę. Kontrast służący wydobyciu sedna dyskusji. Kontrast pomagający widzowi skupić się na trudnym przekazie. Kontrast z którym widz czasami nie może się pogodzić, ani tym bardziej go zaakceptować. Kontrast noszący znamiona geniuszu artystycznego.

Wybaczcie – nie dokończę. Przy tym serialu całkiem mi wena umknęła. Opisanie tak nietypowego Anime pozostając przy tym względnie obiektywnym jest trudne. To nie komedia romantyczna, ani fantastyka naukowa. Raczej psychologia z dużą ilością socjologii na tle zjawisk paranormalnych. Połączenie daje wybuchową mieszankę robiącą z mózgu papkę Bebiko. W pewnym momencie po prostu zaczyna brakować słów, by przekazać to co się widzi, słyszy i czyta.

Pozwolę sobie tylko podsumować.

Bakemonogatari jest przeraźliwie trudnym w odbiorze serialem. Trudnym i zniechęcającym. Jednak widzowie, którzy wytrwają do końca poczują się usatysfakcjonowani. Nie tym że wytrzymali, lecz pełnią przekazu. O dziwo przekazu pozytywnego i ciepłego. Nie zalecam go widzowi młodemu. Ba osoby poniżej osiemnastego roku życia powinienem zdecydowanie zniechęcić. Nie zrobię tego. I tak odpadną po jednym, albo dwóch odcinkach. Dojrzałych zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł a także uzbrojenia się w cierpliwość. Przerwanie oglądania niezaprzeczalnie skończy się niesmakiem. Tu trzeba zobaczyć całość, by docenić pracę realizatorów ze szczególnym uwzględnieniem scenarzysty. Zobaczyć, zrozumieć, docenić i zapamiętać, gdyż miało się do czynienia z czymś innym. Odrębnym w swej nietypowości. Nietypowym w swej odrębności. Jednym z ważniejszych tytułów w całym 2009 roku.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Mystery, Dementia, Romance Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : +18 Grupa : gg Speedsub Sub : Softsub-Fansub - Język suba Źródło : HDTV Produkcja : Aniplex, Kodansha, SHAFT Reżyseria : Akiyuki Shinbo Scenariusz : Tatsuya Oishi, Muneo Nakamoto, Yukito Kizawa Projekt postaci : Akio Watanabe Muzyka : Satoru Kousaki Dyrektor Artystyczny : Toshiharu Iijima Dyrektor Animacji : Akio Watanabe

 English description

Bakemonogatari
Ghostory

化物語

[ Opis ]

Ten serial dość trudno jest opisać. Tak jak zresztą prawie wszystko, czego dotknie się SHAFT. Studio zawsze lubiło zaskakiwać niecodziennymi pomysłami i nie inaczej jest przy okazji Bakemonogatari. Już sam tytuł jest grą słów Bakemono – potwór, Monogatari – opowieść. Sam serial też jest grą, często o wysoką stawkę.

Niełatwo jest znaleźć dobrego egzorcystę. Araragi miał szczęście takiego specjalistę poznać, dzięki czemu teraz jest prawie „zwykłym” chłopakiem a nie wampirem. Bliższe rozpoznanie w szkole do której uczęszcza, przynosi zaskakujące spostrzeżenie. Podobnych mu ludzi jest znacznie więcej. Chłopak będzie chciał im wszystkim pomóc, narażając mistrza Oshino na przeciążenie pracą.

Nai, nai, nai. Wszystko źle. Może tak.

Senjougahara: Araragi-kun - Jesteś prawiczkiem!
Araragi: Skąd możesz to wiedzieć?!
Senjougahara: Jesteś prawiczkiem i masz perwersyjne myśli na mój temat!!
Araragi: A ty jesteś dziewicą i masz perwersyjne myśli na mój temat!!!
Senjougahara: Coś w tym jest …
Senjougahara: Załatwione… Będę Twoją dziewczyną.
Araragi: Hmm??? … Tak… już??? Po prostu???
Senjougahara: Żartowałam??
…
Senjougahara: Jesteś debilem!!!
Araragi: Jesteś wredną, przerażającą suką!!!
Senjougahara: I tak Cię lubię.
Araragi: Ja też Cię kocham.

Też do bani.

Poddaję się. Nie jestem aż tak pokręcony jak to anime, by móc rzetelnie opisać fabułę.

Główną siłą tego serialu jest scenariusz. Nie w formie opisania wątków, ale jako gotowe dialogi i monologi. Wypowiedzi znajdziemy w filmie mnóstwo i to takich najwyższej próby. Wymiana słów pomiędzy Nią (Senjougahara) a Nim (Araragi), przypomina jako żywo wymianę ciosów pomiędzy dwoma mistrzami szpady. Zawsze ten jeden „szermierz” jest lepszy i zawsze jest to dziewczyna. Ale to nie jedyni mistrzowie słowa. Tu każdy ma język cięty i zabójczy niczym ogon skorpiona. Bohaterowie wypowiadają kwestie szybko i trafnie, niczym serie z karabinu maszynowego, przez co trzeba się bardzo skupić na przekazie. Osobiście najpierw oglądałem odcinki, potem je czytałem, by ponownie wrócić do oglądania (ze znacznie większym zrozumieniem). Myślę iż potrójne „oględziny” każdego epizodu i tak nie są liczbą przesadzoną. Część szczegółów i smaczków narracji mi umknęła o czym przekonałem się tworząc tę recenzję (kolejne podwójne oglądanie ze stopklatką).
Wątek główny nie jest tak zjawiskowy. Owszem podejście autora do kwestii klątw, czy uroków można przyjąć za poprawne, lecz w porównaniu do Mushishi, czy Mononoke a nawet Kousetsu Hyaku Monogatari, trzeba uznać za spłycone. Z drugiej strony spłaszczenie wątku głównego uwypukla to, co jest w tym Anime ważniejsze a jest to wątek poboczny traktujący o relacjach pomiędzy Araragi i dziewczynami, którym pomaga, ze szczególnym uwzględnieniem Hitagi. Dzięki temu możemy w sposób prosty i bezpośredni zauważyć przemiany dokonujące się w każdym z nich. Akurat chłopak pozostaje praktycznie przez cały czas sobą, lecz Senjougahara, Kanbaru, Sengoku, Hanekawa ulegają metamorfozie. Ich charaktery ewoluują. To dodatkowa wartość serii, której nie sposób przecenić. Rzadko bowiem można oglądać gotowe dzieło wizualne, gdzie bohaterowie są genialnie „książkowi” - pełni i żywi.
SHAFT przyzwyczaili nas do nietypowej, ale estetycznej i podobającej się kreski. Tak było w przypadku cyklu Zetsubou Sensei, cyklu Hidamari Sketch, serii Maria+Holic i innych projektów pochodzących z ich studia. Niektórzy nienawidzą charakterystycznego teksturowania, sterylnych lokacji, bądź używania kilku kolorów do zobrazowania całego kadru. Maniera wklejania skanów rzeczywistych przedmiotów (i ludzi) także ma spore grono zagorzałych przeciwników. Nie sposób za to przyczepić się do „wychuchanej” kreski postaci i ich najbliższego otoczenia. Słowo: perfekcyjne, będzie najodpowiedniejsze dla tego co widzimy. A widokami możemy się napawać do woli, gdyż realizatorzy świadomie uprościli animację, największy nacisk kładąc na artystyczne ujęcia kamery. Nagie, wyprane z uczuć lokacje szkoły, kryjówki Oshio, mieszkania Senjougahary, w których obcość dodatkowo podkreślona została przez widok rzędów krzeseł, albo przez stalowe konstrukcje. Nawet apartament Araragi jest sterylny jak oddział szpitalnego OIOM-u. Plac zabaw dla dzieci wyglądający jak betonowa pustynia, księgarnia jak kostnica, puste parkingi i puste drogi. Odrealniony, obcy i wrogi świat. A pośrodku ludzie naznaczeni ciepłymi barwami, nierzadko toczący miłą, nacechowaną emocjonalnie rozmowę. Kontrast służący wydobyciu sedna dyskusji. Kontrast pomagający widzowi skupić się na trudnym przekazie. Kontrast z którym widz czasami nie może się pogodzić, ani tym bardziej go zaakceptować. Kontrast noszący znamiona geniuszu artystycznego.

Wybaczcie – nie dokończę. Przy tym serialu całkiem mi wena umknęła. Opisanie tak nietypowego Anime pozostając przy tym względnie obiektywnym jest trudne. To nie komedia romantyczna, ani fantastyka naukowa. Raczej psychologia z dużą ilością socjologii na tle zjawisk paranormalnych. Połączenie daje wybuchową mieszankę robiącą z mózgu papkę Bebiko. W pewnym momencie po prostu zaczyna brakować słów, by przekazać to co się widzi, słyszy i czyta.

Pozwolę sobie tylko podsumować.

Bakemonogatari jest przeraźliwie trudnym w odbiorze serialem. Trudnym i zniechęcającym. Jednak widzowie, którzy wytrwają do końca poczują się usatysfakcjonowani. Nie tym że wytrzymali, lecz pełnią przekazu. O dziwo przekazu pozytywnego i ciepłego. Nie zalecam go widzowi młodemu. Ba osoby poniżej osiemnastego roku życia powinienem zdecydowanie zniechęcić. Nie zrobię tego. I tak odpadną po jednym, albo dwóch odcinkach. Dojrzałych zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł a także uzbrojenia się w cierpliwość. Przerwanie oglądania niezaprzeczalnie skończy się niesmakiem. Tu trzeba zobaczyć całość, by docenić pracę realizatorów ze szczególnym uwzględnieniem scenarzysty. Zobaczyć, zrozumieć, docenić i zapamiętać, gdyż miało się do czynienia z czymś innym. Odrębnym w swej nietypowości. Nietypowym w swej odrębności. Jednym z ważniejszych tytułów w całym 2009 roku.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Mystery, Dementia, Romance Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : +18 Grupa : gg Speedsub Sub : Softsub-Fansub - Język suba Źródło : HDTV Produkcja : Aniplex, Kodansha, SHAFT Reżyseria : Akiyuki Shinbo Scenariusz : Tatsuya Oishi, Muneo Nakamoto, Yukito Kizawa Projekt postaci : Akio Watanabe Muzyka : Satoru Kousaki Dyrektor Artystyczny : Toshiharu Iijima Dyrektor Animacji : Akio Watanabe

 Polski opis

Nyan Koi!
にゃんこい!

[ Opis ]

Nabazgram dla Was, moi drodzy animemaniacy, kilka zdań na temat Anime, które już dawno miałem zaprezentować. Nie wiem jak to się stało, że zwlekałem aż tyle czasu, jednak teraz przyszła wreszcie pora. Seria nie jest odkrywcza, nie jest wspaniała i nie jest hitem. Mimo wszystko oglądałem ją z przyjemnością i mam nadzieję, że przynajmniej część z Was podobną przyjemność podczas seansu będzie mieć. Oto Nyan Koi!

Junpei lubi koty, ale ma z nimi problem – jest na nie uczulony. Kaede lubi koty, ale ma z nimi jeden problem – rodzice kupili jej psy. Sumiyoshi lubi koty i nie ma z nimi problemów, poza jednym – nie ma kota. Akari i Kotone lubią koty i też raczej nie mają z nimi problemów, no może poza Jizou-Sama, który czasami się wkurzy i wtedy te dwie mniszki z chramu muszą go uspokajać. A w ogóle to wszyscy mają tu jakiś problem i generalnie dostają kota na punkcie kota. Chyba z wyjątkiem Mochizuki, mającej wieczny problem z ustaleniem gdzie się aktualnie znajduje. Wracając do kotów: Junpei będący zazwyczaj szczęściarzem nie trafia puszką do kosza. Trafia za to w figurkę lokalnego kociego bożka. Rzeźbie odpada głowa. Chłopak czym prędzej ją poprawia, ale krzywda już się wydarzyła. Klątwa dosięgła swej ofiary. Niby nic strasznego nie zaszło, aczkolwiek młody mężczyzna zaczyna rozumieć kocią mowę. Potem wychodzi na jaw, iż musi spełnić 100 życzeń różnych kotów, bo inaczej sam się w czworonoga zamieni. Dla Junpei’a byłoby to jednoznaczne z wyrokiem śmierci, gdyż jak już wyżej zauważono ma kocią alergię objawiającą się w skrajnym przypadku zatrzymaniem oddechu. Chcąc nie chcąc musi zacząć realizować prośby „ulubieńców dziewczyn”. No a przy okazji może zbliży się do kociej fetyszystki Kaede, którą miłuje ponad wszystko i wszystkich.

Nyan Koi! jest komedią, jakich wiele pojawia się w ciągu roku w Japonii. Zazwyczaj mają strukturę gniota, ale nie w tym przypadku. Realizatorom udało się utrzymać miły i ciepły klimat od początku do końca serii. Spora w tym zasługa scenarzystów, którzy zadbali o całkiem poprawne oddanie indywidualnych cech głównych bohaterów. Od samego początku łatwo jest polubić. Tak Junpei’a jak i Kaede, bądź Sumiyoshi. Co zaskakujące - praktycznie nikt nie wywołuje uczucia irytacji. Uważam taką konstrukcję scenariusza za podstawową zaletę tego serialu. Fabuła nie jest rozbudowana oraz odkrywcza jednak widz i tak obserwuje widowisko z niesłabnącym zaangażowaniem. Zresztą tu wcale nie chodzi o sprawy związane z wątkiem głównym, czyli klątwą Junpei’a. Dużo ważniejsze są wzajemne relacje, które będą rozwijać się w trójkącie: Sumiyoshi – Junpei – Kaede. Z tego problemu twórcy wyszli obronną ręką postanawiając zakończyć serial niedopowiedzeniem, przez co żadna z przesympatycznych dziewczyn nie została skrzywdzona. Muszę stanowczo potwierdzić – w Nyan Koi! brak pełnego zakończenia jest zaletą. A dodatkowo pozwala mieć nadzieję na kontynuację. Nie będę z utęsknieniem wyczekiwał na sequel, ale jeśli kiedyś się ukaże – nie ukrywam – będę zadowolony.
Kreska i animacja stoją na wysokim poziomie. Projekt postaci zrealizowano z troską o podkreślenie cech charakterystycznych. Dodatkowo jest on bardzo estetyczny. Nie śliczny, ale taki w sam raz. Podobne odczucia miałem podczas oglądania Kekkaishi. Dość często realizatorzy w podobnych projektach „przesładzają” grafikę. Tu na szczęście założyli sami sobie kaganiec. Podobnie jest z animacją. Ruch oddano na tyle wiernie na ile pozwala technika ręcznego rysowania. Brak w Nyan Koi! wspomagania komputerowego, co też należy przypisać jako zaletę. Ujęcia rzadko pozostają statyczne i nigdy się nie powtarzają. Pojawiające się czasami kadry „superdeformed” są tam gdzie powinny i nie przeszkadzają. Jedynie bardzo dynamiczne sceny zostały przez twórców uproszczone i zrealizowane w konwencji: „chmura kurzu + wystające kończyny”, ale trudno ich za to winić – próbując narysować i animować całość możnaby zupełnie popsuć scenę.
Obraz całości należy uzupełnić o to co dobiega z głośników. Anime otwiera miły dla ucha OP pod tytułem Nyandaful! a kończy równie fajny ED noszący nazwę Strawberry ~Amaku Setsunai Namida~. Nie są to kompozycje na miarę hitów, lecz ich wielokrotne odsłuchanie nie powoduje u widza zniechęcenia. Wewnętrzną ścieżkę dźwiękową stworzyli Manabu Miwa i Shigenobu Ookawa, przez co jest jej dużo. Zatrudnienie dwóch kompozytorów pozwoliło na wypełnienie praktycznie każdej minuty serialu. I choć muzyka jest typowa dla tego typu produkcji, to jednak na tyle mocno wtapia się w obraz, że widz zauważa ją jedynie w scenach, gdzie dźwięk dodatkowo podkreśla akcję. Ponownie - jak w przypadku całego tego serialu – trudno mówić o majstersztyku a raczej o idealnym rzemiośle, które pomaga w sposób sympatyczny spędzić tych kilkanaście minut każdego epizodu przed ekranem. Na szczególne wyróżnienie zasługują seyiuu. Jakkolwiek całe Anime jest zrealizowane na średnim poziomie, tak aktorzy są zdecydowanie dobrani perfekcyjnie. Tylko Kaede odstaje odrobinę w dół, za to Junpei, Sumiyoshi, czy Nyamsas ciągną całość na bardzo wysoki poziom. Wszelkie uczucia narysowanych postaci oddawane są przez aktorów z pełnym zaangażowaniem, co cieszy tym bardziej, iż tekstu mówionego seria zawiera sporo.
Nyan Koi! pozostaje na obrzeżu wielkich tytułów. Wszak nie przynosi ze sobą nic nowego. Temat był poruszany już nie raz i trudno, aby podczas oglądania nie odczuć wtórności. Mimo wszystko realizatorzy postarali się w sposób nieuchwytny przemycić do tego co widzimy (i słyszymy) na tyle dużo pozytywnych emocji, by dotrwać do końca w znakomitym humorze. Domyślną grupą odbiorców tego projektu jest młodzież gimnazjów i początkowych klas szkół średnich, jednak nawet tacy staruszkowie jak ja znajdą w Nyan Koi! tak zwaną „miodność”, coś ulotnego dzięki czemu nie mamy wrażenia marnowania czasu a tytuł pozostaje w pamięci na dłuższy czas.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Fantasy, Comedy Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : 12+ Grupa : gg SpeedSub Sub : Softsub-Fansub - english Źródło/jakość : HDTV ( high quality ) Produkcja : AIC, TBS, MBS, TB-i Reżyseria : Keiichiro Kawaguchi Scenariusz : Shinichi Inotsume Projekt postaci : Kazuaki Morita Muzyka : Manabu Miwa, Shigenobu Ookawa Dyrektor Artystyczny : Naoko Kosakabe Dyrektor Animacji : Yukie Sako

 English description

Nyan Koi!
にゃんこい!

[ Description ]

Plot Summary: Junpei Kōsaka is a second-year high school student who despises cats and has an allergy to them. It just so happens that his high school crush is Kaede Mizuno, a girl who adores cats. One day, while walking home from school, Junpei kicks an empty can and unfortunately beans the local neko-jizō-sama (guardian deity of cats). He finds he can now understand what cats are saying, including his family's own ill-tempered cat, Nyamusasu. However, if he does not grant 100 wishes from cats, he will turn into cat himself.

ANN

[ Details ] Category : TV Genre : Fantasy, Comedy Year : 2009 Episodes : 12 x 24 min Age rating : 12+ Group : gg SpeedSub Sub : Softsub-Fansub - english Source/quality : HDTV ( high quality ) Production : AIC, TBS, MBS, TB-i Director : Keiichiro Kawaguchi Script : Shinichi Inotsume Character design : Kazuaki Morita Music : Manabu Miwa, Shigenobu Ookawa Art director : Naoko Kosakabe Animation director : Yukie Sako

 Polski opis

TO
トゥー

[ Opis ]

Ludzie powoli zaczynają eksplorować kosmos. Zasoby na Ziemi kończą się i trzeba znaleźć sposób na przetrwanie i rozwój naszej cywilizacji.

- Eliptical Orbit -
Bazą do eksploracji stał się Księżyc. To z naszego naturalnego satelity najłatwiej wyrwać się poza Układ Słoneczny. Niestety nie wszystko da się wyprodukować w lunarnych bazach. Część ekwipunku i materiałów służących podbojowi wszechświata nadal musi być dostarczana z Niebieskiej Planety. Do transportu wykorzystywany jest nietypowy wynalazek. Gigantyczne działo zasilane sprężonym powietrzem krążące na niskiej orbicie geostacjonarnej. Szefem owego Midnight Bazooka jest Dan, mężczyzna w średnim wieku, który stracił syna na wojnie a żona zmarła mu niedawno. Teraz nic go już nie trzyma na Ziemi. Za to w głębi kosmosu jest ktoś jeszcze. Ktoś wyjątkowy. Dowódca statku kosmicznego Flying Dutchman (Latający Holender) pojawiający się w naszym układzie planetarnym raz na piętnaście lat. Teraz właśnie przypada data kolejnego pojawienia się tego transportowca. Co przyniesie ze sobą ta wizyta? Czy naprawdę warto eksplorować odległe planety? Na takie pytania będą musieli sobie odpowiedzieć bohaterowie pierwszej części.

- Symbiotic Planet -
Znaleźć planetę nadającą się do zamieszkania wcale nie jest tak trudno. Natomiast terraforming i wpływ ludzkości na lokalną florę i faunę, to już całkiem inne zagadnienie. Tym bardziej, gdy na nowoodkrytym globie osiedlą się wrogie sobie na Ziemi nacje. Tak się stało w przypadku piątej planety w układzie beta-Hydrus. Całkiem odmienne od ziemskich żywe stworzenia, z których niektóre wykazują inteligencję będą świadkami przepychanek pomiędzy przedstawicielami Zjednoczonej Eurazji i Euro-Amerykanów. Głównym problemem staną się zasoby wody zalegające pod powierzchnią Płaskowyżu Europejskiego. Nawet wezwany z Ziemi na okoliczność negocjacji obserwator z ramienia ONZ, będzie miał problemy z ich rozwiązaniem. Tym bardziej, że twardogłowi militaryści trzymający paluchy na przyciskach wyrzutni rakiet postanowili wziąć sprawy w swoje ręce. Jednak jakaś nadzieja dla innych ludzi pozostała, bo fauna planety też zaczęła działać. Po której stronie się opowie i tak właściwie jaka to strona? Czy to człowiek podbija obcą sobie planetę, czy raczej planeta przystosowuje do własnych potrzeb człowieka?

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : OVA Gatunki : Action, Drama, Sci-Fi Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 2 x 45 min Od lat : 15+ Grupa : Static-Subs & Eclipse Productions Sub : Softsub-Fansub - english Źródło : DVD Produkcja : AVEX, OXYBOT Reżyseria : Fumihiko Sori Scenariusz : Hoshino Yukinobu Reżyseria CGI : Hirokazu Miyazaki Muzyka : Tetsuya Takahashi

 English description

TO
トゥー

[ Description ]

From the creators of Vexille, TO is their next work as they adapt two stories from the 2001 Nights manga. This manga was a collection of stories (most of them unrelated) that chronicled the challenges of humankind as they ventured into outer space. The two episodes of TO are completely unrelated, and so they can be watched completely individual from each other. Like Vexille, these OVAs are also shot entirely in 3D CG, and unfortunately, they didn’t escape the big weakness of 3D-movies: the botox-faces. But apart from these botox-faces, how do they hold up? As a very mixed bag, actually.

The first story is Elliptical Orbit, and for the most part it’s just average: average action, average, characters, average story; it all feels like it’s been done before. While I do appreciate that one of the lead character is an actual grown up male (somewhere in his forties, I guess), there just hardly is anything interesting or noteworthy. The bad guys are stereotypical bad guys who are evil because they’re evil; the kind that want to blow lots of stuff up and kill as many people as possible.

There is one spark of light in here, though. The twist at the end of this episode is one I really, really liked: it’s creative, and adds quite a bit of depth to at least the main characters. Throughout the average action, the build-up at least came together quite nicely in the end, and so this is a story that left me with a good impression.

Unfortunately, I can’t say the same for the second story, Symbiotic Planet. The episode should be applauded for its background art, and design works, which are absolutely gorgeous. Unfortunately, the rest of the episode isn’t just average like with Elliptical Orbit, it’s just outright bad.

The story is stupid, it centers around a silly love story between star crossed lovers (since their parents hate each other and want to blow each other up for badly explained reasons). The build-up of tension is ruined by very one-dimensional characters who only seem to have one character-trait and nothing more. The real disaster is the climax, though: it’s full of lazy plotholes, deus ex machina, storyboards that just don’t make any sense (about a dozen of people completely vanish at one point, with no explanation of where they went; which is a bit unnerving because they were just infected with a dangerous space virus) and the ending itself is just such an incredibly cheap knock-off that it completely destroys any sort of build-up that still remained.

Star Crossed Anime Blog

[ Details ] Category : OVA Genre : Action, Drama, Sci-Fi Year : 2009 Episodes : 2 x 45 min Age rating : 15+ Group : Static-Subs & Eclipse Productions Sub : Softsub-Fansub - english Source : DVD Production : AVEX, OXYBOT Director : Fumihiko Sori Script : Hoshino Yukinobu CGI Director : Hirokazu Miyazaki Music : Tetsuya Takahashi

 Polski opis

Hatsukoi Limited
First Love Limited

初恋限定。

[ Opis ]

Generalnie nie przepadam za historyjkami miłosnymi. Nie sprawdzam tytułów mających tę tematykę i nawet pomimo dobrych ocen serwisów zajmujących się japońską animacją, ciągle mam problem z przekonaniem się do nich. Cóż nie jestem nastolatką a facetem z pokaźną ilością lat na grzbiecie. Czasami jednak pojedynczy tytuł wpadnie w moje ręce. Niektóre serie stają się nawet jednymi z mych ulubionych (Lovely Complex). Tym razem „siła sprawcza” chciała, bym rzucił okiem na Hatsukoi Limited.
Dwie szkoły, dwie grupy młodych ludzi, wzajemne zależności pomiędzy nimi. Ten jest bratem tej, tamta jest koleżanką tego, siostra tu, siostra tam, no i Beast-kun ponad tym wszystkim. Dlaczego ponad wszystkim? Bo to od niego wszystko się zaczęło. Misao Zaitsu, wyrośnięty, wielki i już po ukończeniu edukacji odnalazł swą miłość w osobie Arihary Ayumi – koleżanki z klasy jego młodszego brata. Pomimo, że to w sumie wspaniały człowiek, jednak przerażająca aparycja nie pozwala na odwzajemnienie uczuć przez dziewczynę. Tym bardziej, iż jej skrywanym w sercu wybrankiem pozostaje ten młodszy Zaitsu, czyli Mamoru. Mamoru od dzieciństwa zakochany jest natomiast w Misaki Yamamoto. Tę samą dziewczynę miłuje Yoshihiko Bessho. Misaki chce jednak najlepszego przyjaciela Yoshihiko, czyli Yuiji Arihara. Skomplikowało się troszkę? Nie martwcie się, to dopiero wierzchołek góry lodowej. Przez dwanaście odcinków twórcom udało się do tego stopnia skompresować fabułę, aby większość romantycznych wątków została rozwiązana w ostatnim odcinku.
No i tu większość samców zarzuci mi, że przedstawiam serię dla dziewczyn. Po części będą mieć rację, jednak z góry wypada powiedzieć, iż męska część widowni także będzie miała sporo zabawy podczas seansu. A to za sprawą pary stworzonej przez Kei „Hime” Enomoto oraz Etsu „Kappa” Kusuda. Ciągłe ich słowne potyczki i czynione nawzajem złośliwości doskonale ubarwiają całą serię. Potrafią nawet wzajemnie się ranić, lecz widz ma świadomość łączącej ich znacznie głębszej więzi. Uczucia niewypowiedzianego, jednak tak mocnego, iż każda przeciwność losu tylko je w tych dwojgu hartuje. Do czasu wyznania, oboje przynoszą oglądającym wystarczającą porcję rozrywki.
Dodatkową wartością Hatsukoi jest scenariusz. Skrojony owszem przede wszystkim dla dziewcząt w gimnazjum, jednak bardzo sprawnie. Tu nie ma dłużyzn i powielania pomysłów. Pomimo oklepanej tematyki cala drużyna odpowiedzialna za fabułę spisała się znakomicie. Postaci głównych bohaterów otrzymały pełne i mocno zarysowane cechy charakteru, wątek główny prowadzi nas nieprzerwanie do zakończenia a pojawiające się wątki poboczne znajdują swoje rozwiązanie, bez pseudo „dramatycznego” zawieszania całej akcji. Mariko Kunisawa wraz z resztą swego zespołu, spisała się (przynajmniej dla mnie) świetnie.
Jest jednak coś w tej serii, co jest dużo lepsze niż fabuła. Mowa o kresce. Takiego zagęszczenia ślicznych dziewcząt, narysowanych z równą dbałością o estetykę jakoś sobie nie przypominam w produkcjach dotąd oglądanych. Nagi-sama z Kannagi to ciągle dla mnie numer jeden, jednak Hatsukoi Limited przyniosło ze sobą taką ilość zjawiskowych piękności, że trudno było się oderwać od ekranu. Przede wszystkim Kei Enomoto i Misaki Yamamoto, lecz pozostałe panny wcale od nich zbytnio nie odstają. Panowie (poza Misao „Beast” Zaitsu) też niczego sobie. Tak samo tła, w których pojawiają się bohaterowie. Kuleje odrobinę animacja w kadrach z „szerokim ustawieniem”. Przy planach obejmujących dużą liczbę ludzi, postaci drugo i trzecioplanowe zostały przedstawione w sposób statyczny. Z jednej strony ten zabieg pomaga zrozumieć i zapamiętać scenę, z drugiej jednak pozostawia lekki wizualny niedosyt. Dobrze chociaż, iż owe tło stanowią narysowani ludzie a nie kontury ludzkie wypełnione szarym kolorem.
Całości poprawnego dzieła dopełniają dźwięki wydobywające się z głośników. Przywitanie w openingu zasługuje na przynajmniej jedno pełne odsłuchanie. To dość ładna pioseneczka w czystym stylu J-Pop wykonywana przez grupę Sphere, złożoną z aktorek podkładających głos. Znacznie lepsze są wszystkie trzy endingi w stylu delikatnego rocka, których wykonawczynią jest znana i uznana piosenkarka: marble. Szczególnie przypadła mi do gustu ballada z epizodu dziewiątego. Podczas narracji też pojawia się muzyka, jednak nie jest na tyle dobra by przykuła uwagę. Ot standard w tego typu produkcjach. Aktorów seyiuu skompletowano ze znawstwem i dbałością. Tembr ich głosów doskonale oddaje indywidualne cechy charakteru poszczególnych bohaterów. Lepiej zorientowani znajdą sporo nazwisk dużo znaczących w branży „dubbingowej”.
Na koniec dwa słowa o tłumaczeniu. Nie znam polskiego przekładu. Relek, który sprawdziłem należy do grupy współpracującej [Tsukasa-Chihiro]. Oba zespoły nie należą do extra klasy, ale akurat tę translację zdecydowanie zaliczam do poprawnych. Jest również materiał od Yuurisan Subs (lepsza grupa), ale pozostaje w sieci ed2k (jak i torrent) bez odpowiedniej ilości źródeł.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : TV Gatunki : Comedy, Romance Rok produkcji : 2009 Ilość epizodów : 12 x 24 min Od lat : 12+ Grupa : Chihiro Fansubs, Tsukasa, Yuurisan Subs Sub : Softsub-Fansub - english Źródło/jakość : HDTV ( high quality ) Produkcja : Geneon Entertainment, Inc., Lantis, Shueisha, The Klockworx Co., Ltd. Reżyseria : Yoshiki Yamakawa Scenariusz : Mariko Kunisawa, Kiyotaka Ohata, Kouichi Takada, Yoshiki Yamakawa, Youhei Suzuki Projekt postaci : Tomoyuki Shitaya Muzyka : Nijine Dyrektor Animacji : Koji Yamakawa, Shinya Hasegawa, Tomoyuki Shitaya Dyrektor Artystyczny : Hirotsugu Kakoi

 English description

Hatsukoi Limited
First Love Limited

初恋限定。

[ Description ]

Once again, an anime forced me to write a review to share my thoughts with you guys.This time it is an animation work by J.C. Staff. Hatsukoi Limited is one of those love polygon romances, usually infamous for their rendundancy, weak story line and no in-depth character development. This one deals with the issue of first love.

Animation:
Hatsukoi Limited has a fitting animation style with funny SD faces and lots of blushing. The animators used a nice range of warm colors most of the times and it definitely feels like a summer love anime. Other than that, there are no further specifics of this title.
Characters move fluently (if they move at all) and there are no other big flaws I came across.
One of my bigger concerns is the background animation. Quite often, the background is just some bare grey wall and generally it seems like there is a lack of posters and other things, teenagers might have in there room. Another example would be the overuse of whitened-out backgrounds for the cityscape. There is a general lack of detail and the rest is just white or grey. A little more detail would have been good for this show. Of course this was intended by the director Yoshiki Yamakawa; probably to have more money for the character design or whatever.
The character design was really well done. The many girls in this show all have their significant looks, although most of them are of predictable personality. Furthermore, the design hosts the whole range of anime beauties: long-curly hair, short hair,ponytails etc.
The boys' designs are a mixed bag. You can split them into two factions: the not-so-good looking guys and the good looking guys (for the girls in this show, not me). The first group has some really interesting design for such a show. Especially the main character (if there's such a thing in this show) Kusada has interesting eyes and a funny "kappa" face.
Noteworthy runner-ups: Misao Zaitsu and Sogabe.
The good looking guys are your usual big-eyed anime characters. Still, the character design is above average even for the generic anime characters.
The OP/ED animations were basically the same animation style and quality as the show and I have to give the animators credit for not blowing the whole budget on the OP/ED when the rest of the show is not that detailed.
In summary, animation is a slightly above average but the interesting character design makes it a 7 for me.

Sound:
The seiyuu did a solid job. There are a few I thought were exceptional. Especially Shintaro Asanuma as Kusuda had an interesting voice and Shizuka Itou as Enomoto's voice was really fitting and more realistic since it wasn't pitched or anything.
The OP "Future Stream" by "Sphere" is a happy song, which I personally did not like but it's not dull or anything. I'm not a huge fan of J-Pop and that is the reason why a tune has to catch my attention right away. This song did not make it.
The ED "Hatsukoi Limited" by "Marble" is much more fitting as the OP and I personally would have switched the two songs.
The BGM is nothing special. Some guitar cords here, some piano there, that's it. Honestly, I had to rewatch the show to take notice of the BGM. Well, at least it doesn't get in the way and blends in perfectly. Altogether i would rate a good 7.

Story:
The story is your typical love polygon. It is a continuous storyline. Each character or couple-to-be gets one episode at least. Take into account the 8 boys, 7 girls and the series length of twelve episodes and I won't have to tell you that the storyline is too compressed and basically not much in-depth character development takes place.
Well, the only exception would be Kusuda and Enomoto. They get a fair share of the show and they are probably the reason why I kept watching it. (I just need my tsundere fix!!). One point of criticism would be the waste of precious air time by spending a whole episode each on Yayoi and her brother complex, as well as Watase and the swimming club. This lost time could have been used to further develop the other relationships. Altogether, the story did satisfy me because of the tsundere-kappa relationship but they could have made it so much better.
It's not even a special story, so that is barely a 6 in my book.

Characters:
Hatsukoi Limited's characters are really likeable. Many different types of characters are shown but like I already mentioned: People might be dissappointed if their favorite character doesn't get any air time.
One thing I found interesting about this show is, that the characters are very cliché and predictable.That's what makes them so likeable in the first place. It is like buying the same brand you always buy in a supermarket. What surprised me is that they all try to change in order to be more appealing. They all try to cope with their first love and some hearts get broken.
Like always Kusuda and Enomoto change/evolve the most but I don't want to spoil the contents here.
To sum it up, it's an interesting attempt and probably one of the reasons why I'm so angry about the story part of this show. The characters are the best part of this show--> 8.

Value & Enjoyment:
What a strange show. I really enjoyed watching this show although there were a few episodes I won't ever watch again since they were a waste of precious lifetime. On the one side there are just too many mistakes the producers have made and this show could have been easily a 24 episodes series with detailed character development, etc.

On the other side this show is really enjoyable, funny and light fare and above all it left me with this nice, warm
and fuzzy feeling in my breast.
So let's hope this show get's another season to finish things of properly.

Consequently, if you're a sucker for love polygon shows, tsundere, comedic anime (e.g. love complex etc.) then I'm sure you will enjoy this show. If you need eye-candy, exploding Gundams and deus-ex-machina principle then you should stay away from this show.

Recommendations:
- KimiKiss -pure rouge-
- Lovely Complex
- Itazura na Kiss


Are you in love right now?

funkycold

[ Details ] Category : TV Genre : Comedy, Romance Year : 2009 Episodes : 12 x 24 min Age rating : 12+ Group : Chihiro Fansubs, Tsukasa, Yuurisan Subs Sub : Softsub-Fansub - english Source/quality : HDTV ( high quality ) Production : Geneon Entertainment, Inc., Lantis, Shueisha, The Klockworx Co., Ltd. Director : Yoshiki Yamakawa Script : Mariko Kunisawa, Kiyotaka Ohata, Kouichi Takada, Yoshiki Yamakawa, Youhei Suzuki Character design : Tomoyuki Shitaya Music : Nijine Animation director : Koji Yamakawa, Shinya Hasegawa, Tomoyuki Shitaya Art director : Hirotsugu Kakoi

 Polski opis

Eve no Jikan
Time of Eve

イヴの時間

[ Opis ]

Za kilkadziesiąt lat normą stanie się współistnienie obok siebie ludzi i sztucznych istnień. Roboty i androidy będą na tyle powszechne, iż z obiektów taniej sensacji staną się normalnością. Rozpoznawalne na ulicy dzięki hologramowi w kształcie aureoli będą się zlewać z resztą poruszającego się tłumu. Jednak równości nie będzie. Znaki zabraniające wstępu każdemu „syntetykowi” są wszechobecne a kawiarenki, w których można napić się kawy bez względu na to czy ktoś przyszedł na świat w szpitalu, czy fabryce nawet w dużym mieście są ewenementem.
Taką kawiarenką jest EVE no Jikan (Chwila u EVE’y). W pewnym sensie jej istnienie jest niezgodne z prawem (szara strefa biznesowa) a już całkiem nielegalny jest fakt braku w tym miejscu aureoli nad głowami androidów. Fakt ten jest zagadką dla każdego odwiedzającego lokal człowieka. Nie inaczej jest w przypadku Rikuo i Masaki. Jeden z chłopaków jest typowym realistą a drugi niepoprawnym romantykiem. Do kafejki trafiają dzięki logowi z komputera pokładowego androida należącego do Rikuo. Któregoś dnia trafia on na tajemniczy wpis i postanawia go osobiście zweryfikować. W taki sposób obaj chłopcy po raz pierwszy odwiedzają EVE no Jikan. Pierwszy, ale nie ostatni. Od tej bowiem, chwili stają się stałymi klientami Nagi-chan (bartenderki i właścicielki (?) lokalu). Jakkolwiek znają trzy prawa robotyki, tak w knajpce poznają jeszcze jedno prawo: „Nie ma dyskryminacji pomiędzy ludźmi a robotami”. Prawo to istnieje tylko na tej ograniczonej ścianami przestrzeni, lecz dzięki niemu androidy znajdują tu chwilę wytchnienia od codziennych obowiązków a ponad to mogą zachowywać się w sposób przypominający ludzki. Dla ciekawskiego Rikuo wszystko to jest wprost niepojęte, dzięki czemu niejednokrotnie naruszy prywatność innych klientów kawiarni, ale mimo wszystko niezamierzone niezręczności zostaną mu wybaczone a sam chłopak zostanie - dzięki ukazaniu swego talentu muzycznego – ulubieńcem stałych bywalców EVE no Jikan.

[ Informacje szczegółowe ] Kategoria : ONA Gatunki : Sci-Fi Rok produkcji : 2008-09 Ilość epizodów : 6 x 15~25 min Od lat : 12+ Grupa : Otaku Legends Sub : Softsub-Fansub - english Źródło/jakość : DVD ( high quality ) Produkcja : Directions, Inc. Reżyseria : Yasuhiro Yoshiura Scenariusz : Yasuhiro Yoshiura Projekt postaci : Ryuusuke Chayama Muzyka : Tohru Okada Kompozycja plastyczna : Kazuhiro Hotchi Dyrektor animacji : Kumikno Ohtani

 English description

Eve no Jikan
Time of Eve

イヴの時間

[ Description ]

Time of Eve is a rather peculiar show to review. For one thing, it is only six episodes long, clocking in at around 15 to 20 minutes each, but the finale extends for about 30 minutes. Usually, short anime are not able to properly convey the right combination of character development, plot, and conflict.

Time of Eve, however, does all that and more. I must say that it is probably the best science fiction anime since Planetes, and definitely worth your time.

Let's start with the art animation. Those familiar with Yasuhiro Yoshiura's previous works, such as Pale Cocoon and Aquatic Language, will find themselves quite at home with the animation style. Striving for an elegant sense of simplicity, Yoshiura's character designs are pretty and easy on the eyes. Every character has their own distinct quirks. Yoshiura also uses quite a bit of CG, from coffee makers to ceiling fans, but the CG is not at all overbearing or overwhelming in any way. In fact, they are very detailed without distracting the 2D character art. As for the animation itself, it is very awesome. The characters blink cleanly, running animations are buttery smooth, and the robots are made to be convincingly real, in a cute type of way. One thing worth noting is the clever use of camera CG work. Yoshiura uses a panning effect to great effect, allowing certain mundane actions (such as walking down a hallway) to look quite epic.I have to say that if this show ever gets released on Blu-Ray, I'll buy it in a heartbeat.

While there aren't many songs played during the course of the show, the limited OST is still impressive. Insert songs fit nicely, as do the finale ending song. What makes up for the limited soundtrack is the voice acting and the sound effects. Rikuo is voiced by the talented Jun Fukuyama (you might here some Code Geass Lelouch vibes). Sammy is voiced by Rie Tanaka, who creates a timid character but with a firm resolve. Nagi is voiced by Miki Ito, who brings to life a character that stands true to her beliefs. Other talented voice actors round out the cast, from Yukana as Akiko and Tomokazu Sugita as Setoro. All in all, I have no qualms with the sound quality of this show, other than the fact that there aren't a lot of background music tracks (That is understandable, since this show is only 6 episodes long)

The story and the character development together provide the strongest parts of Time of Eve. Every episode is essentially a one shot on a visitor (or two visitors) to the cafe, Time of Eve. While that may sound mundane on the surface, the screen play reveals each character seamlessly, precisely, and engagingly. This is done through peppery, fast, back-and-forth dialogue and tight pacing. Although you may not know everything about a certain character, you will know just enough to understand their conflicts, their hopes and fears, and how their lives intertwine with each other. While watching, you will laugh, cry, jump up in bewilderment, and open your mouth in shock. And that's just for one episode. Yasuhiro Yoshiura has learned from his previous work, Pale Cocoon, and concocted a show that does not waste any time or a single line of dialogue. You will find yourself attached to each and every character, human and android.

Time of Eve came out sporadically, about one episode every two months. That means by the time I finished all the episodes, one entire year has passed already. How a show can keep me up at the edge of my seats and only come out once every blue moon is a testament to the directing skills of Yoshiura. I enjoyed every single episode and the wait for the succeeding episode was plain torture. Now that it is all over, I will watch it again. Rewatchability for this show scores very high.

One thing that did bother me was the lack of a true, proper closure. Yoshiura teases the viewers with a ? at the ending scene, suggesting perhaps a second season is in the works. Oh, how I hope that's true.

This review might have sounded rather dry. Well, if a show is this good, I can't find anything sarcastic or sardonic to say. Just go watch it now on Crunchyroll. You will not regret it.

ladholyman

[ Details ] Category : ONA Genre : Sci-Fi Year : 2008-09 Episodes : 6 x 15~25 min Age rating : 12+ Group : Otaku Legends Sub : Softsub-Fansub - english Source/quality : DVD ( high quality ) Production : Directions, Inc. Director : Yasuhiro Yoshiura Script : Yasuhiro Yoshiura Character design : Ryuusuke Chayama Music : Tohru Okada Concept Art : Kazuhiro Hotchi Animation director : Kumikno Ohtani