Polski opis

Gatunek :	Classical / Jazz / Instrumental
Rok Wydania :	2006
Jakość :	MP3 VBR ~190kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	RNS

Opis:
December (2006 Edition) - edycja płyty amerykańskiego trębacza Chrisa Bottiego wydanej w roku 2002, która ukazała się 20 listopada 2006 nakładem wytwórni Sony/BMG. Zawiera 13 bożonarodzeniowych utworów, głównie znanych standardów w wyjątkowych aranżacjach na trąbkę i orkiestrę.

Chris Botti (ur. 12 października 1962 w Portland w stanie Oregon) - amerykański trębacz smooth jazzowy. Od dziecka miał kontakt z muzyką, a to za sprawą swojej matki, która była nauczycielką gry na pianinie. Naukę gry na trąbce zaczął mając 10 lat.

Znany jest głównie jako muzyk sesyjny, współpracował z wieloma muzykami, wśród których są Aretha Franklin, Chaka Khan, Betty Midler, Bob Dylan i Paul Simon oraz The Brecker Brothers. Najbardziej znana jest chyba jednak jego współpraca ze Stingiem. Botti występował podczas jego trasy Brand New Day w 2000 i 2001 roku, nagrali również kilka wspólnych utworów, które znalazły się na płytach trębacza.

Do tej pory Botti nagrał 8 solowych albumów oraz jedno DVD z zapisem koncertu promującego płytę Night Sessions, w którym pojawił się również Sting. Artysta był już w Polsce trzykrotnie. Zagrał jeden koncert w 2005 roku w Warszawie i dwa koncerty w 2006 - w Warszawie i Poznaniu. Bardzo lubi nasz kraj i jak często podkreśla w swoich wywiadach kocha polską kulturę.

Botti wzoruje się na wczesnych nagraniach Miles Davisa i czerpie inspiracje z muzyki Tomasza Stańko. Co ciekawe Chris Botti nie zawęża swojego kręgu zainteresowań muzycznych tylko do jazzu ale również do muzyki klasycznej i muzyki rockowej. W styczniowym wywiadzie udzielonym magazynowi JazzContent z 2001 roku, artysta wyznaje że jest fanem Marilyn Mansona.

Źródło: wikipedia.pl

 English description

Genre :	Classical / Jazz / Instrumental
Year :	2006
Quality :	MP3 VBR ~190kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	RNS

Description:
With his GQ looks and warm, seductive brass tone, trumpet player Chris Botti has what it takes to command attention. This lovely recording will appeal to deeper jazz fans as much as to easy-listening and fusion aficionados. Botti and his various ensembles deliver 13 tracks of comfort and joy, plus a taste of fleeting, seasonal melancholy that recalls Chet Baker. The more somber moods are brightened, however, by such merry fare as the Brazilian arrangement of "Santa Claus Is Coming to Town" and the swinging "Winter Wonderland." You probably won't hear a more romantic (or ironic) version of "O Little Town of Bethlehem," and when was the last time a Leonard Cohen tune ("Hallelujah") appeared on any Christmas disc? December is tasty throughout and highly recommended.

 Polski opis

Gatunek :	Klasyczna
Rok Wydania :	2007
Jakość :	VBR ~164 kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	OMA

Opis:
Nigel Kennedy swoim najnowszym albumem złożył hołd zapomnianym romantycznym koncertom polskich kompozytorów Emila Młynarskiego i Mieczysława Karłowicza. "Polish Spirit" zawiera wykonanie z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Kameralnej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka. Koncert skrzypcowy Karłowicza stanowi rzadkość nawet w Polsce, a II Koncert skrzypcowy Młynarskiego jest praktycznie nieznany. Nagrania na albumie "Polish Spirit" uzupełniają aranżacje nokturnów Chopina op. 9 nr 1 i 2.

Nigel Kennedy, który od wielu lat posiada dom w Krakowie i od 2002 roku pełni funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej uzasadnia wybór repertuaru "wyjątkowym porozumieniem z orkiestrą".
"Praca z tak doskonałymi muzykami, którzy w ten sam sposób co ja cieszą się muzyką, to wielki zaszczyt. Możliwość pokazania światu nieznanych kompozytorów pochodzących z ich ojczyzny to najlepsza wizytówka takiej orkiestry" - powiedział.

Nigel Kennedy od początków kariery jest jednym z najważniejszych artystów wytwórni EMI Classics, a jego wielokrotnie nagradzana dyskografia zawiera koncerty Bacha, Bartoka, Beethovena, Berga, Brahmsa, Brucha, Elgara, Mendelssohna, Sibeliusa, Czajkowskiego i Vivaldiego, a także muzykę kameralną Debussy’ego i Ravela oraz Black Brown and Beige Suite Duke’a Ellingtona.

Okładka nowej płyty Kennedy'ego przedstawia kilka butelek artykułów monopolowych. Krytycy pomysłu twierdzą, że okładka nie jest odpowiednia dla płyty z muzyką klasyczną. Kennedy odpowiada po prostu: "I love it!".

Źródło: edvd.pl

 English description

Genre :	Classical
Year :	2007
Quality :	VBR ~164 kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	OMA

Description:
After restoring his first name, Nigel Kennedy (aka, the artist formerly known as Kennedy), released a series of recordings on EMI as virtuosic and eccentric as himself: East Meets East, Inner Thoughts, The Vivaldi Album, and the Blue Note Sessions. But despite the enormous musical diversity of those records, little could have prepared one for the album that followed: Polish Spirit, featuring violin concertos by Emil Mlynarski and Mieczyslaw Karlowicz and arrangements of Chopin's "2 Nocturnes, Op. 9." This music is virtually unknown outside of Poland: Karlowicz's "Violin Concerto" had been recorded only three times in the digital era, nothing by Mlynarski was in print at the time of this release, and none of Kresimir Debski's Chopin transcriptions had heretofore been recorded. But as Kennedy so abundantly demonstrates, each work here deserves to be better known. Both Mlynarski and Karlowicz's concertos are big, late Romantic works with song-like openings, penetrating central Andantes, and spirited closing Vivaces, and Kennedy plays them with his characteristic blend of panache and intensity. With the plush-toned Polish Chamber Orchestra and the strong-willed Kaspszyk, Kennedy turns in performances that make the best possible case for the music. What more could anyone reasonably ask for? Recorded in the Filharmonia Pomorska in Bydgoszcz, Poland, EMI's digital sound is colorful and full.

Source: music.barnesandnoble.com

 Deutsche beschreibung

Musikart :	Classical
Editionsjahr :	2007
Qualität :	VBR ~164 kbps JointStereo
Umschläge :	Nein
Ripper :	OMA

Beschreibung:
Es war nach einem Konzert in Warschau: Nigel Kennedy hatte gerade eines seiner Lieblingsstücke, das Violinkonzert von Edward Elgar gespielt, da überreichte ihm ein begeisterter Fan eine uralte Schallplatte. Zu hören war das zweite Violinkonzert des polnischen Spätromantikers Emile Mlynarski - ein Komponist, der in den Fachlexika ebenso fehlt wie in den gängigen Konzertführern. Kennedy war von dem Werk hingerissen. Der Grund: Es zeigte sich als Schwesterwerk des Elgar-Konzerts, verkörpert es doch einen intensiven Dialog zwischen östlichen und westlichen romantischen Schulen. Gleichzeitig besitzt es eine Glut und Intensität, die den bekannten polnischen Konzerten - etwa von Henri Wieniawski und Karol Szymanowski - in nichts nachsteht.

Angeregt von dieser Entdeckung machte sich der Geiger daran, die polnische Musikgeschichte nach weiteren Lücken abzutasten. Und siehe da: Kennedy suchte, forschte und fand. Das Ergebnis ist ein Album mit zwei großen Violinkonzerten. Zum Werk von Mlynarski gesellt sich das Violinkonzert des ebenfalls vergessenen Mieczyslaw Karlowicz. Kennedy präsentiert diese Kompositionen in einer höchst engagierten Aufnahme mit dem polnischen Kammerorchester unter Jacek Kaspszyk, die auch in einer Live-DVD-Version erscheinen wird (angereichert mit einigen Kennedy-Arrangements). Zusätzlich ehrt Kennedy "den" polnischen Komponisten Frédéric Chopin mit zwei Zugaben: Arrangements zweier Nocturnes. - Dass die beiden polnischen Komponisten Emile Mlynarski und Mieczyslaw Karlowicz nach ihrem Tod der Vergessenheit anheimfielen, hat seinen Grund in historischen oder persönlichen Umständen.

Quelle: libri.de

 Polski opis

Gatunek :	Classical / Opera
Rok Wydania :	2007
Jakość :	MP3 VBR ~169kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	uF

Opis:
Paul Potts (ur. 13 października 1970 w Bristolu) – sprzedawca telefonów komórkowych z południowej Walii, śpiewak operowy. Wygrał w brytyjskim show "Britain's Got Talent" produkowanym przez telewizję ITV1. Zaśpiewał m.in. arię "Nessun dorma" z opery Turandot Giacomo Pucciniego. W 2000 roku uczestniczył w komercyjnym kursie dla śpiewaków operowych we Włoszech. Wyróżniony jako jeden z najlepszych studentów zaśpiewał przed Katią Ricciarelli i Luciano Pavarottim. Występował z Królewską Orkiestrą Filharmoniczną. Brał udział w czterech przedstawieniach amatorskiej grupy Bath Opera.

17 czerwca 2007 roku został zwycięzcą programu "Britain's Got Talent", za co dostał 100 tys. funtów i będzie występował przed królową Elżbietą. 16 lipca 2007 w Wielkiej Brytanii został wydany debiutancki album Paula Pottsa zatytułowany One Chance. 22 lipca 2007 album znalazł się na 1. miejscu brytyjskiej listy najlepiej sprzedających się albumów (BBC Top 40 Album chart) i miejsce to zajmował przez kolejne 3 tygodnie.

Źródło: wikipedia.pl

 English description

Genre :	Classical / Opera
Year :	2007
Quality :	MP3 VBR ~169kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	uF

Description:
Britain's Got Talent winner Paul Potts has spent most of his life feeling 'insignificant'. Bullied at school for being 'different', he realized growing up that he had one true friend and that was his voice. Singing was his escape. He was able to lose himself in his own little world - the vicious words of his tormentors replaced by hauntingly beautiful lyrics and melodies that lifted his heart and spirit. It was a love, a passion, a lifeline that would follow Paul into adulthood and help him through many more periods of adversity.

Though it's fair to say that when Paul strolled awkwardly - almost apologetically - onto the Cardiff stage for his first Britain’s Got Talent audition a week before that final, in his now infamous £35 Tesco suit, and announced to Simon and fellow judges Amanda Holden and Piers Morgan that he was going to sing opera, they never thought for one minute they were looking at their winner. Until he opened his mouth and started to sing.

Source: amazon.com

 Polski opis

Gatunek :	Classic
Rok Wydania :	2007
Jakość :	MP3 ~ 178 JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	B2R

Opis:

Miłośników dobrej, a zarazem pięknej muzyki Zbigniew Preisner zaskakuje od lat. Nie zdarzyło się, by którykolwiek z jego muzycznych projektów nie został przyjęty z wielkim entuzjazmem. Twórca niezapomnianych ścieżek dźwiękowych do filmów Krzysztofa Kieślowskiego tym razem napisał libretto do „Silence, Night and Dreams”, w którym za partie wokalne odpowiada wokalistka portugalskiego zespołu Mandradeus, Teresa Salgueiro. Jej głos doskonale wpasował się w liryczny styl, który zaproponował Preisner. Zresztą jak sam powiedział, wokalne partie utworów napisał z myślą o niej.

Parająca się stylem Fado, Portugalka wykonuje utwory w języku angielskim i po łacinie, nadając całości bardzo uniwersalnej formy. Jednak o nowym projekcie naszego wybitnego kompozytora, powiedzieć, że jest „uniwersalny” wręcz nie wypada.

„Silence, Night and Dreams” to bowiem płyta, po którą sięgać się będzie raczej w momentach szczególnych. Libretto nawiązujące do motywów biblijnych, zawiera fragmenty zaczerpnięte z Księgi Hioba i Ewangelii według Świętego Mateusza. Całości nagrania towarzyszy zaś Orkiestra Kameralna Aukso z Tych, pod dyrekcją Marka Mosia. To między innymi właśnie dzięki tym muzykom, nowy projekt Zbigniewa Preisnera to zbiór przepięknych dźwięków, które na słuchacza działają nie tylko kojąco, ale są wręcz balsamem dla duszy.

W każdym z utworów słychać, że ta płyta powstała jako efekt refleksji kompozytora nad otaczającym nas światem i zmianami, jakie w nim zachodzą. Może właśnie dlatego zdecydował się wykorzystać w nagraniu elementy elektroniki, która nadaje całości lekko nowoczesnego charakteru.

To naprawdę wspaniała płyta, która zaskoczy wszystkich kochających piękno muzyki.

 English description

Genre :	Classic
Year :	2007
Quality :	MP3 ~ 178 JointStereo
Covers :	No
Ripper :	B2R

Description:

Zbigniew Preisner, the composer of award-winning scores to films by Krzystof Kieslowski, Louis Malle, Agnieszka Holland and many others, has completed his latest orchestral project. Silence, Night and Dreams for orchestra, choir and soloists. The score incorporates texts from the Book of Job and the Gospel According to St. Matthew, and has a Preface by the Polish lawyer, screenwriter and politician Krzysztof Piesiewicz. The performers are the Aukso Chamber Orchestra of Tychy, under the baton of Marek Moš, Camerata Silesia, boy soprano Thomas Cully (from Libera) and Teresa Salgueiro, star singer of the Portuguese hit group Madredeus.

Without the constraints of a filmmaker's plot or screenplay, Preisner was able to create Silence, Night and Dreams on a clean canvas. The result is an atmospheric and spiritual piece, filled with soothing strings, gentle electronic effects and a pure and beautiful voice.

Preisner's inspiration was his concern at people today becoming alienated from one another, the result of technological 'advances' that paradoxically dissuade us from interaction and introspection. "Not long ago," he says, "we were reading by the light of oil lamps. Now we divide our attention between the TV, our computer screens and our mobile phones. But the huge technological leap wasn't supported by any philosophical or psychological thought, nor by any great art. People have forgotten their souls - they haven't time or space to devote to them."

Preisner, for whom silence, night and dreams are all important elements of his life and art, sees a parallel in the story of Job, whose words have "stood the test of time."

The orchestration of Silence, Night and Dreams combines elements of classical and "completely contemporary electronic" music. In addition to the orchestra and choir, the score calls for piano, electric cello and bass, vibraphone, Hammond Organ, glass harmonica, recorder, guitar and voice.

For the singer, Preisner chose Teresa Salgueiro: "She has a very pure, fantastic voice, very high, very clinging, very clear - and there is no vibrato." The texts in Silence, Night and Dreams are sung in English and Latin.

Teresa Salgueiro is a largely self-taught vocalist whose musical influences include fado, Brazilian music generally and international pop/rock. In 1986, she was instrumental in the formation of Madredeus, which took off with the surge of interest in world music. Madredeus has performed in many of the world's major concert halls, including the Olympia and Le Theatre de la Ville in Paris, the Palau de la Musica in Barcelona, the Alte Oper in Frankfurt, the Barbican in London and the Bunkamura in Tokyo.

In the early 1990s, Salgueiro became interested in classical music and studied at the Lisbon Conservatory. In 2006 EMI released her first solo album, Obrigado, and, in 2007, Voce e Eu. Of Silence, Night and Dreams, Salgueiro said, "When Zbigniew sent me the preliminary versions of the recordings, I knew that I was going to be working with an unusually intelligent composer who wrote music with me and my voice in mind. I discovered that the spiritual character of his works, which is rare in this day and age, gives me wings."

Zbigniew Preisner's film scores have won him the Silver Bear (Berlin Film Festival), two Césars (French Film Academy) and three consecutive citations as the year's "most outstanding composer of film music" from the Los Angeles Critics Association.

In addition to his extensive film work, Preisner composed the title music for People's Century, a 26-part co-production of BBC TV and WGBH-Boston, that documents the history of the 20th century. As well as the U.K. and the U.S., the series has been aired in over 30 countries. Other Preisner compositions include Requiem for my Friend, a large-scale work dedicated to the memory of Krzysztof Kieslowski, and 10 Easy Pieces for Piano.

 Polski opis

Gatunek :	Classic
Rok Wydania :	2006
Jakość :	VBR ~192kbps JointStereo
Ripper :	UNiT

Opis:
Ta 6-płytowa kompilacja to zbiór 100 najlepszych utworów klasycznych z filmów. Znajdziemy na niej utwory z takich hollywoodzkich produkcji jak Harry Potter, Władca Pierścieni, American Beauty, Titanic czy Ojciec Chrzestny.

 English description

Genre :	Classic
Year :	2006
Quality :	VBR ~192kbps JointStereo
Ripper :	UNiT

Description:
This 6CD's compilation includes 100 best classics tracks from movies. We will find tunes from such a hollywood's production like Harry Potter, The Lord Of The Rings, American Beauty, Titanic, The Godfather and many more.

 Polski opis

Gatunek :	Classical
Rok Wydania :	2000
Jakość :	MP3 320 kbps JointStereo

Opis:
Kto nie słyszał o Berlinie lat dwudziestych i trzydziestych? O eksperymentach w sztuce prowadzonych w Niemczech tego okresu? Owocem takich eksperymentów stały się nie tylko dokonania w sztukach wizualnych i użytkowych ale i w muzyce. Wśród tych ostatnich znajadują się też realizacje na wynaleziony w roku 1930 instrument elektroniczny o nazwie trautonium. Informacje na temat samego instrumentu znaleźć można na stronach wikipedii . Pierwszymi twórcami którzy żywo zareagowali na nowe możliwości jakie dawała elektronika byli współpracujący wtedy Paul Hindemith i Oskar Sala. Oskar Sala więcej ze swego życia poświęcił na realizacje przy wykorzystaniu trautonium. Dla Paula Hindemitha był to jedynie epizod w jego poszukiwaniach muzycznych. W świecie muzyki klasycznej też właśnie Hindemith znalazł się na świeczniku podczas gdy Sala ukazał kierunek jaki nadać można muzyce elektrycznej. Na płycie "Elektronische Impressionen" Sala wykonuje obok własnych kompozycji także kompozycje Hindemitha. Moim skromnym zdaniem kompozycje z lat trzydziestych i te z końca lat siedemdziesiątych nie wnoszą już nic nowego do tej sztuki jaką może być wykorzystanie trautonium. Sala jakby bardziej skupił się na wykorzystaniu możliwości samej elektroniki w ramach już ustalonych na początku wraz z Paulem Hindemithem. Nie jest jednak moim celem ocenianie Sali jako twórcy, a zachęcenie do poznania muzyki, która poprzedziła pojawienie się "rocka elektronicznego" (tego w wydaniu Tangerine Dream, Vangelisa czy Klausa Schulze po odejściu z TD ale już w mniejszym stopniu np Kraftwerku) i pokazanie, że korzenie tej muzyki są jak najbardziej "klasyczne".
Pojawienie się muzyki elektronicznej w filmie jest zasługą zarówno Alfreda Hitchcocka jak właśnie Oskara Sali, który zaangażował się w ścieżkę dźwiękową filmu "Ptaki". Oskar Sala nazywany jest pionierem muzyki elektronicznej. Nie poprzestał jednak na samym zainicjowaniu tego kierunku. Być może wytyczył on kierunek rozwojowi muzyki elektronicznej wskazując na film jako miejsce dla niej najlepsze. Sam jednak podchodził do zagadnienia w sposób raczej mało rozrywkowy - traktował muzykę jako sprawę sztuki, a nie tylko uzupełnienie obrazów (nawet tych ruchomych). Elektroniczne instrumentarium w jegu ujęciu stało się narzędziem w tworzeniu sztuki (nazywanej muzyką klasyczną tylko po to by odróżnić ją od muzyki popularniejszej, to takie zestawienie jak nazwanie muzyki "poważną" co implikuje istnienie muzyki niepoważnej. Bo przecież "muzyka klasyczna" w niejednym wypadku jest nowoczesna i tak jest w tym wypadku).
Twórca ten zmarł w roku 2002 w Berlinie, pozostawił po sobie jednak między innymi kilka płyt i opracowań na temat muzyki.
W trzech utworach spośród skomponowanych przez Paula Hindemitha dźwiękom elektronicznym towarzyszy Monachijska Orkiestra Kameralna.

 English description

Genre :	Classical
Year :	2000
Quality :	MP3 320 kbps JointStereo

Description:
The composer of the soundtrack to Alfred Hitchcock's thriller The Birds is dead. Oskar Sala died unexpectedly on February 27th, 2002 in Berlin. The physicist and musician was 91 years old. One of his greatest accomplishments was the development of the "Mixtur-Trautonium," a first-generation electronic musical instrument. Its completely new technique lied between the violin and piano: playing the "Mixtur-Trautonium," one presses a wired string unto a metal bar, whereupon a circuit closes. All sounds are created through discharge voltage [electronic discharges] and notes can be played fluently without fixed half-tone [semitone] steps.

Oskar Sala had been a pupil of Friedrich Trautwein, the inventor of an electronic instrument called the "Trautonium." But physicist Sala had musical gifts too and studied with Paul Hindemith in 1930 at the Berlin conservatory. The technical as well as the musical realm were dear to his heart and influenced him in a particular way. Therefore, Sala could develop further the instrument of his mentor Trautwein, compose pieces for it and perform them with the Berlin Philharmony under Carl Schuricht in 1940. He also played music by Paul Hindemith, exlusively written for the "Trautonium."

After the war, Oskar Sala made a breakthrough with his "Mixtur-Trautonium." For the first time in music history, it was possible to execute sounds which had been known in theory since the Middle Ages but weren't playable on classical instruments. Sala's invention opened the field of "subharmonics," the symmetric counterpart to overtones, so that a thouroughly distinct tuning evolved ("Subharmonics" can't be produced on non-electronic instruments and therefore had remained a theoretic-acoustic edifice). The "Mixtur-Trautonium's" construction within the old valve technique had been a big challenge for Sala. But finally, he presented it to the public in 1952 and would soon receive international licenses for its ingenious circuits. The same year composer Harald Gezmer, who lives today as a 93-year old in Munich, delivered the score to the first "Concert For Mixtur-Trautonium And Grand Orchestra."

Seventy years ago, electronics were still very large-scale. Sala developed a 200-pound "Concert Trautonium", which could be used for traveling. In the forties and fifties, he dedicated himself to film-scoring and helped numerous classics to gain their final musical refinement. There was hardly a German commercial at that time that didn't get its special character from his sound-constructions [A very well known expample is the spot for "HB's little man"].

In 1960, Alfred Hitchcock came knocking at Oskar Sala's door. Hitchcock had been unsuccessfully searching for an acoustic environment to his eerie bird scenes. Initially, the great director was sceptical when he heard reports about a man in Berlin who conjured up highly effective sounds from a strange machine. Hitchcock visited Sala and afterwards knew that he had reached his goal. In his eulogy on the occasion of Oskar Sala's 90th birthday, Christoph Stoelzl, Berlin's Senator for Cultural Affairs, called him "the congenial creator of bird screams that could set one's teeth on the edge."

Notable European and American directors gave Sala commissions for film scores and he received many relevant awards (the Oscar being an exception in this regard). Unfortunately, Sala couldn't realize his last dream: he wanted to visit Hitchcock's grave in England and travel to Hollywood.

As a human being, he was distinguished by his willingness to make contact with young people, despite his advanced age. He celebrated his 90th birthday with friends who were almost generally 50 years his junior. Physically, he was in best shape and could outdo younger people in climbing stairs. Until two weeks before he died, it was a daily ritual to walk from his fourth floor apartment to his studio, which was twenty minutes away. There, he continued working. Recently, he had been preparing for a perfomance in Moscow. To the very end, the virtuoso and designer sides of Sala's personality challenged each other.

[Oskar Sala was also an honorary senator of Berlin.] Lately he had been the subject of a book by the Berlin photo-artist Peter Badge, who, in association with the fromer president of the German Museum in Bonn, Dr. Peter Friess, intensively cared for Sala, arranging meetings with younger musicians. Badge traveled with him to Israel and England, where Sala gave so-called "talking concerts" [lectures]. He told his life-story accompanied by recordings of soundtracks and other performances, charming the audience for up to three hours.

The tragedy of his death: Oskar Sala didn't manage to teach anyone to play his instrument. So there was one and only one, who made music with the "Mixtur-Trautonium". The possibly un-approachable delved deep into a sound-technique world at lonely heights. He certainly was aware of his uniqueness, enjoyed it, kept it - and carried it into his grave.

One year ago, Oskar Sala had bequeathed his whole property, the film- and music-rights and the scholarly assets to the German Museum in Munich, which will preserve his lifework and establish an Oskar Sala Foundation. Sala's studio complements the Deutsche Museum's important collection of electronic music.
www.furious.com

 Polski opis

Gatunek :	Klasyczna
Rok Wydania :	1999
Jakość :	VBR ~213 kbps Joint Stereo
Okładki :	Nie
Ripper :	mincel

Opis:
Warszawski duet skrzypcowy znany jest w kraju i za granicą. Siostry Sokołowskie graja z najlepszymi polskimi muzykami rozrywkowymi i klasycznymi. Na koncertach zawsze przyjmowane są bardzo entuzjastycznie i mimo młodego wieku już zdobyły liczne grono stałych słuchaczy.

Julita ukończyła w tym roku Warszawską Akademię Muzyczną na wydziale instrumentalnym otrzymując tytuł magistra sztuki. Paulina jest studentką trzeciego roku na tej samej prestiżowej uczelni. Pierwszą wspólną płytę nagrały w roku 1998, kiedy wytwórnia muzyczna Sony Music złożyła im propozycję współpracy. Była to płyta zawierająca w większości rozrywkowe aranżacje muzyki klasycznej. W jej nagraniu wzięli udział czołowi polscy muzycy tacy jak: Wojtek Pilichowski, Tytus Wojnowicz, Marcin Pospieszalski, Michał Grymuza, Mariusz ,,Fazi" Mielczarek, Łukasz Golec, Darek Kozakiewicz i wielu innych. Płyta szybko uzyskała status złotego krążka. W rok później została zauważona w innych krajach. W nowej szacie graficznej oraz z rozszerzonym repertuarem pojawiła się w Europie oraz Azji gdzie zebrała bardzo wiele pozytywnych recenzji. Potem była następna płyta. Na krążku zatytułowanym ,,Kolędowanie Julity & Pauli" oprócz znanych muzyków zagrała również pozostała trójka ich rodzeństwa.Teledysk nakręcony do jednej ze znajdujących się na nim kolęd zdobył pierwszą nagrodę na ,,Europejskim Festiwalu Filmów Niezależnych" oraz został uhonorowany Yachem na tegorocznym festiwalu wideoklipów ,,Yach Film Festiwal".
http://julita-paula.wizytowka.pl

 English description

Genre :	Klasyczna
Year :	1999
Quality :	VBR ~213 kbps Joint Stereo
Covers :	No
Ripper :	mincel

Description:
Julita & Paula are two young Polish violinists. As one might easily guess they are sisters.

The elder sister, Julita Sokolowska, is 24 years old and currently studies at the Musical Academy in Warsaw, Poland. Paula (or to be more precise Paulina) is 3 years younger and studies at the same Academy.


Their family also includes two more sisters and a brother. One of the sisters plays oboe, while the others play (what a surprice) violin.

Julita's first instrument was piano, but she switched to the violin pretty fast (which reminds us some other famous violinist, BTW).

Julita & Paula play together since early childhood, and perfectly understand each other, despite the musical differences. As they say Julita's play is rather emotional and romantic, while Paula's play is a pure energy. Apparently mixing such different approaches makes their music more interesting.

Julita & Paula said in a recent interview that they have a lot of new ideas for future recordings, so I guess we should probably watch out for their second LP some time next year (this means 1999; as it appears Sony deleys it as hell).

In the meantime Sony released a Christmas special LP entitled "Koledowanie Julity & Pauli". The CD is filled with traditional polish carrols (the only exception being Silent Night) arranged in a "J&P" way. Some of the recordings feature vocals (performed by the sisters themselves), some feature folkish tunes. Also, J&P are helped by the rest of their musical family.

Despite poor (IMHO) promotion and not too brilliant sales (at least that's what I've noticed), Julita & Paula LP has gone gold in first two months of it's sales. Keep it up, girls!
http://julita-paula.coven.vmh.net

 Polski opis

Gatunek :	Opera
Rok Wydania :	2005
Jakość :	VBR ~181 kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	RNS

Opis:
Podstawowy skład: Rick Wentworth - dyrygent; Bryn Tarfel - voc; Ying Huang - voc; Paul Groves - voc; Ismael Lo - voc; London Voices; Italia Conti Childrens Choir; The London Oratory Choir

Produkcja: Roger Waters i Rick Wentworth

O tym, że Roger Waters pracuje nad operą, wiadomo było od kilkunastu lat. Pomysł dzieła wyszedł od Etienne Rody-Gila, który przedstawił kompozytorowi swoje francuskojęzyczne libretto na temat Rewolucji Francuskiej i zaproponował stworzenie muzyki. Powiedzmy od razu: jeśli ktoś oczekuje od dzieła elementów łączących je z rockową twórczością Watersa, będzie zawiedziony. Ça Ira to utwór operowy w dziewiętnastowiecznym stylu. Rozpisany na śpiewaków operowych i orkiestrę symfoniczną. Właściwie jedynym odstępstwem od klasycznej formuły jest kompozycja To The Windward Isles z elementami gospel i mniej operowym głosem Ismaela Lo (w 1996 roku Waters i Roda-Gil przygotowali dla niego utwór Without Blame na solową płytę Jammu Africa). Żadnych watersowsko-floydowskich elementów. Chociaż... Efekty dźwiękowe pomiędzy utworami - jak odgłosy tłumu, wojska czy burzy - mogą kojarzyć się z podobnymi zabiegami stosowanymi przez Rogera w przeszłości. Poza tym nie sposób nie zauważyć, że Rogera od dawna ciągnęło w tę stronę. To on nadawał płytom Pink Floyd i solowym formę zamkniętych całości. To on wprowadził do muzyki zespołu orkiestrę (na płytach The Wall i The Final Cut). Poza tym jeśli przysłuchać się melodiom na Ça Ira, wyśpiewywane przez solistów czy chóry (także dziecięce) i wyobrazić sobie, że wykonuje je swoim nabrzmiałym od bólu głosem je sam artysta, okaże się, że nie są wcale obce.

Jeśli ktoś się obawia, że stary Rog zbzikował na starość, pragnę donieść, że na następne lata planuje aż dwie rockowe płyty. Jedną poruszającą tematy polityczne (to pewnie jej zapowiedzią były wydane w zeszłym roku utwory To Kill The Child i Leaving Beirut), drugą pomyślaną jako kontynuacja The Pros And Cons Of Hitch Hiking. A tymczasem fani muszą wydać nieco grosza na operę. Bo album nie tylko ukazał się w wersji podstawowej, ale także w specjalnej, SACD, rozszerzonej o DVD. Jakby tego było mało, we Francji opera ukazała się też w wersji francuskojęzycznej.

P.S. Ponieważ Ça Ira nie jest dziełem rockowym, tym razem wyjątkowo nie będzie gwiazdek.

Michał Kirmuć / www.TerazRock.pl

 English description

Genre :	Opera
Year :	2005
Quality :	VBR ~181 kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	RNS

Description:
Possibly one of the biggest, and most time-consuming, commercial gambles in Roger Waters' career, is "Ça Ira", his opera based on the French Revolution. The 1989 French Bicentennial inspired Roger to devote much effort to the piece, with its central theme being the rich and dramatic events of the revolution.

The well-respected songwriter Etienne Roda-Gil and his wife, Nadine, had created an original libretto (set of lyrics, in effect) for an opera, written in French, as part of the Bicentennial. Entitled "Ça Ira," after a revolutionary song of the period, the Roda-Gil's original manuscript, copiously and beautifully illustrated by Nadine, portrayed the events and the spirit of the French Revolution through a multitude of perspectives - ranging from Marie Antoinette to the eyes and ears of the period's revolutionaries and common people - using a circus as a central theatrical framing device and metaphor.

Waters was introduced by a mutual friend, and, deeply impressed by the manuscript, began work on creating the full orchestral score, and, in 1997, an English translation of the work. Both Roda-Gil's have sadly since passed away. Work finished on "Ça Ira" in January this year (2005), and September sees the work being released as a two-SACD set, with accompanying book and DVD. This review is of the CD version of the work, which is rich and atmospheric. The SACD should be more so, the medium lending itself well to the source material.

"Ça Ira" features orchestration and choral arrangements by Rick Wentworth and Roger Waters, also the album's producers. Principal characters in the opera are brought to life by the Welsh bass-baritone Bryn Terfel (the Ringmaster, the Troublemaker, Louis Capet - the King of France); internationally acclaimed soprano Ying Huang (Marie Marianne - the Voice of Liberty, Reason and the Republic, Marie Antoinette - the Queen of France); American tenor Paul Groves (A Revolutionary Priest, A Military Officer); and Senegalese "one man orchestra" Ismael Lo (a Revolutionary Slave). Other parts are sung by Jamie Bower (Honest Bird - the young Revolutionary Priest) and Helen Russill (Madame Antoine - the young Marie Antoinette).

First off, let's be honest - there will be a reasonable chunk of Roger's fans who won't step foot anywhere near "Ça Ira", purely due to the nature of the work; opera being "not for them". Admittedly, for those fans that live for guitar solos, to the exclusion of all else, there will be little of interest.

However, those who avoid this work, will be avoiding an incredible piece of work that reflects the time and effort that Roger has been putting into it over the years.

One thing that those waverers should bear in mind is that much of Roger's body of work has involved well-structured, orchestral sequences, based on subtleties rather than bombast, with a central story or concept at the heart of the work. "Ça Ira" fits into this niche rather nicely, featuring a strong storyline and understated, but perfectly paced, orchestration, conducted by Rick Wentworth.

It is a piece of music that repays repeat listenings; the first hearings reveal interesting melody lines and vocal hooks, but as your familiarity with the piece grows, so does your appreciation. I quickly found myself totally absorbed into "Ça Ira", picking up new subtleties as I got to grips with the story. Once you start to follow this, the piece really takes on a different air, and goes up a level.

The baying of hounds, the cry of birds, and the sound of a marching band make their way through the mist to play a military tattoo, soon disappearing into the ether. The Overture starts - a beautiful, mournful, and at times dramatic piece - a portent of things to come?

One soon gets the impression of a theatrical event taking place, confirmed with the appearance of The Ring Master (one of Bryn Terfel's roles) introducing the story (a very typically Shakespearean device). The idea is that the story of "Ça Ira" is presented in the form of a circus.

Cut to a Viennese garden in 1765, and the start of the story of Marie Antoine, at that stage a ten year old girl who was later to become Marie Antoinette, playing in the garden and dreaming of what it was going to be like once she was queen. A local lad berates her attitude in the whimsical, pretty little track, just to be told to pipe down!

The Ring Master uses the analogy of a bird singing, equating to the free spirit, unafraid to speak the truth about how life should be. This analogy of an "Honest Bird, Simple Bird" is developed further, showing how the seeds of revolution were growing, and introduces the other two main vocalists on the piece - Ying Huang (as the voice of Liberty, Reason and The Republic) and Paul Groves (as a Military Officer).

"Let Us Break All The Shields" has the three of them (Groves, Huang and Terfel) singing to a powerful crescendo clearly demonstrating why they are amongst those at the very top of their profession.

Very powerful orchestration, understated and melancholy, allied to Groves' and Terfel's vocal, expresses the growing discontent and worsening situation of the ordinary French people.

Things descent further with the slaughter of protesters ("France in Disarray") where orchestration is kept at a minimum to highlight the singer's emotional delivery. With the storming of the Bastille, the hope of the dispossessed grows and "So To The Streets In The Pouring Rain" raises the tone of the piece to determined optimism.

The story is swung around, with the King Of France's realisation of the situation, and hope for his offspring to be seen in a better light than him. Sadness turns to irritation and defiance, leading to a grand ball that features the waltz heard in passing, in "The Overture".

The ticking of a clock, and the striking of a match for a candle, starts off "The Letter", with Louis XVI writing to his cousin Charles, while the rain falls on his cell window, dreaming about Charles in his Spanish castle.

A beautiful song - with the melody line from Every Stranger's Eyes - "My Dear Cousin Bourbon of Spain" has Louis setting out his desolate feelings on events on the page.

"The Ship Of State Is All At Sea" reveals how supplies of everything - even the all-important coffee - have dried up. "Silver, Sugar and Indigo/To The Windward Isles" develops this further, switching the action to a ship bound for the farflung island, to pick up more supplies - but with Ismael Lo's plaintive cry for freedom from slavery. The song becomes, in musical terms, a huge production number, with the added voices of Terfel and Huang.

With the Roman Catholic church also supporting the monarchy, feelings continue to grow in the streets, and the menacing orchestration reinforces this.

An attempt to flee to Prussia fails, as does a declaration of war on Austria when the Duke of Brunswick threatens Paris with destruction, all of which enrages the revolutionaries even more. The military tattoo of the music shows them marching through the streets, demanding justice - even in the face of a firing squad, cutting them down as they sing, defiantly.

The sadness pours out of Terfel's vocal on "The Echoes Never Fade From That Fusillade", lamenting those "who's only crime has been to dream of freedom". However, with the sound of a bird taking flight, the note turns more optimistic and determined.

The whole point of Roger's opera is summarised neatly in a line from "Vive la Commune de Paris", when Terfel sings: "Everyone under the sun has the power to change the way the world is arranged" - the power of the individual to make a difference, to stand up and be counted.

The National Assembly sentences King Louis XVI to death, after abolishing the monarchy. An effectively paced execution scene; it might be just me, but the demise of the King at the end of "The Execution Of Louis Capet/Adieu Louis For You It's Over" has an unintentionally amusing note to it. Certainly, there's an element of pleasure, relish or delight in his captors voices as they bring him to his conclusion.

It's now Marie Antoinette's turn, and amidst some wonderful choral work, her end is explored, she laments her life - particularly poigniently, her children. This song was inspired by a letter she sent to her sister - which impressed Roger greatly.

With Antoinette dead ("Adieu, My Good And Tender Sister"), the republicans consider the evil of the guillotine - how they've all suffered, the rivers of blood, and how "the great and the small are equal after all..." They look to the future with optimism, having "the strength and the bravery to feel what we feel, and be what we'd be".

The final crescendo cry of "Ça Ira" concludes a piece of work that totally exceeded my expectations. Rich and atmospheric, with subtle, yet powerful orchestration, and superb vocal performances throughout. Bryn Terfel's vocal, in particular, is wonderful - clear, crisp and perfect diction throughout. With a piece like this, it is vital to be able to understand the vocals, and Terfel's delivery is exactly right.

The performances deliver emotion and resolve, and there are a few echoes of Roger's previous work hidden here and there, to ensure even the most cynical fan gets something from it. Thankfully, Roger has kept these to the minimum, and the additional sound effects (for atmosphere and story progression) are not overused, striking the right balance. Those who might be concerned that (particularly for the surround sound SACD release) the sounds of cannons, gunfire and guillotines might be the main focus, can rest easy.

It will be interesting to see how well "Ça Ira" does commercially and critically; it deserves to do well, in my opinion. There will, of course, be two main camps interested in it, and how it is received in each will be fascinating.

Give "Ça Ira" some of your time, getting to know it, and it will repay you handsomely.

www.Brain-Damage.co.uk

 Polski opis

Gatunek :	Classic
Rok Wydania :	2005
Jakość :	VBR ~192kbps JointStereo

Opis:
The Best Classics...Ever! to kolejny album z serii The Best...Ever!. Tym razem jest to wydawnictwo z muzyką klasyczną. Na czterech płytach znajdziemy ponad cztery godziny muzyki obejmującej najlepsze i najbardziej znane nagrania z kręgu muzyki klasycznej. Znajdziemy tutaj zarówno utwory uznane już za historyczne między innymi takich kompozytorów jak Fryderyk Chopin, Wolfgang Amadeusz Mozart, Antonio Vivaldi, Ludwig Van Beethoven, Richard Wagner oraz Jan Sebastian Bach, jak i współczesne kompozycje między innymi Michaela Nymana, Karla Jenkinsa i Johna Williamsa. The Best Classics...Ever to doskonała składanka gromadząca w jednym miejscu wspaniałe klasyczne nagrania w równie wspaniałych wykonaniach. (Źródło)

 English description

Genre :	Classic
Year :	2005
Quality :	VBR ~192kbps JointStereo

Description:
The Best Classics...Ever! is another album from "the best...Ever!" series. This time it's a compilation full with classic music. On four cd's we will find over four hours of music that combines best and most famous recordings. It consist not only of historical tracks from such famous composers as Fryderyk Chopin, Wolfgang Amadeusz Mozart, Antonio Vivaldi, Ludwig Van Beethoven, Richard Wagner and Jan Sebastian Bach, but also modern compositions from inter alia Michaela Nymana, Karla Jenkinsa or Johna Williamsa.The Best Classics...Ever is a perfect compilation that gathers great classic hits in also great rendering.

 Polski opis

Gatunek :	Classical
Rok Wydania :	2005
Jakość :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Opis:
Ludwig van Beethoven (urodzony prawdopodobnie 17 grudnia 1770 r. w Bonn - zmarł 26 marca 1827 w Wiedniu) kompozytor niemiecki, uważany za jednego z największych kompozytorów wszechczasów. Ostatni, po Haydnie i Mozarcie, z tzw. trójki klasyków wiedeńskich. Prekursor romantyzmu w muzyce.

Pochodził z rodziny flamandzkiej (Należy pamiętać, że "van" przed nazwiskiem nie oznacza rodowodu szlacheckiego, tak jak niemieckie "von"). Najstarszym znanym jego przodkiem był Jan van Beethoven (ur. ~1485). Dziadek kompozytora, Ludwig senior, przybył do Bonn w 1733 roku; w 1761 otrzymał posadę kapelmistrza (niem. Kapellmeister). Syn jego, a ojciec genialnego kompozytora - Johann van Beethoven - nie przejawiał już ani podobnego talentu, ani ambicji. Udało mu się jedynie wspiąć na stanowisko tenora w kapeli dworskiej. Ożenił się z Marią Magdaleną Keverich; małżeństwo to spłodziło siedmioro dzieci, z których tylko troje doczekało dorosłości: najstarszy z nich to właśnie Ludwig, młodsi - Nikolaus Johann i Kaspar Karl. Bracia kompozytora nie byli utalentowani muzycznie.

http://pl.wikipedia.org

 English description

Genre :	Classical
Year :	2005
Quality :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Description:
Ludwig van Beethoven (baptized December 17, 1770 – March 26, 1827) was a German composer and pianist. He is widely regarded as one of classical music's greatest composers, and was the predominant figure in the transitional period between the Classical and Romantic eras in Western classical music. His reputation and genius have inspired—and in many cases intimidated—ensuing generations of composers, musicians, and audiences.

Born in Bonn, Germany, he moved to Vienna, Austria, in his early twenties, and settled there, studying with Joseph Haydn and quickly gaining a reputation as a virtuoso pianist. In his late twenties he began to lose his hearing, and yet continued to produce notable masterpieces throughout his life in the face of this personal disaster, even after his deafness became absolute. Unusually among his contemporaries, he worked as a freelance composer, arranging subscription concerts and being supported by a number of wealthy patrons who considered his gifts extraordinary.

Among his most widely-recognized works are his Third (Eroica), Fifth, Sixth (Pastoral) and Ninth (Choral) symphonies (the last containing the "Ode to Joy"), his Piano Concerto No. 5 ("Emperor"), his Violin Concerto, his Pathétique, Moonlight, and Appassionata piano sonatas, and the bagatelle Für Elise.

http://en.wikipedia.org

 Polski opis

Gatunek :	Muzyka klasyczna
Rok Wydania :	2000
Jakość :	MPC Q8
Okładki :	Tak
Ripper :	borsuk1986

Opis:

W ostatnich latach odżyło nagłe zainteresowanie chorałem gregoriańskim i jest to zjawisko tyleż znaczące, co zrozumiałe. Znaczące, ponieważ moda na śpiewy średniowiecznych mnichów może się wydawać dziwna w czasach, gdy wszędzie króluje przede wszystkim muzyka szybka, głośna, hałaśliwa. A jednak właśnie dlatego staje się zrozumiałe: żadna inna muzyka bowiem nie przynosi takiego ukojenia i wewnętrznego spokoju. To muzyka, przy której można odpocząć, wyciszyć się, poczuć znów naturalny rytm życia, jego głębię i sens. Dlatego właśnie dzisiejszy zabiegany świat tak łatwo podbiły te łagodne śpiewy: śpiewy, które zauroczą każdego, kto pragnie choć na chwilę zatrzymać się w tym biegu, zadumać, odetchnąć…
Kiedyś najważniejsza w chorale była surowa prostota, reguła zabraniająca jakiegokolwiek ozdabiania, dekorowanie melodii – po to, by każdym dźwiękiem przypominać mnichom i wiernym i wielkości Boga i nieuchronności jego wyroków. Teraz właśnie owa czystość, nieskalane pospolitymi ozdóbkami piękno gregoriańskiego śpiewu przywraca nam, przytłoczonym pospiechem i jarmarczną tandetę, hierarchię wartości, jest prawdziwym powrotem do źródeł muzyki i nie tylko.

Historia śpiewu gregoriańskiego jest bardzo stara i nie do końca znana. Jego źródeł należy szukać we wczesnym średniowieczu (najstarszy ślad chorału pochodzi z III wieku naszej ery!), prawdopodobnie na wschodzie, w Bizancjum. Z czasem tez rodzaj śpiewu wykonywanego zawsze jednogłosowego przez solistę lub chór męski, rozprzestrzenił się w całej Francji i Włoszech. Wykonywano go wyłącznie podczas liturgii i nabożeństw. Jednak szybko okazało się, że brak jednego oficjalnego źródła, które obowiązywałoby cały Kościół, sprawił, iż niemal w każdym ośrodku wykonywano chorał inaczej – zapanował chaos. To, że chorał gregoriański nabrał jednoznacznego kształtu historia zawdzięcza pomysłodawcy i inicjatorowi wielkiej reformy kościelnej, papieżowi Grzegorzowi I (590-604), od którego imienia pochodzi nazwa chorału.

Nowożytna historia wykonywania chorału gregoriańskiego zaczęła się w II połowie XIX wieku, kiedy to benedyktyni z opactwa Solesmes (wym. Solem) we Francji, po długich studiach nad starymi manuskryptami odtworzyli je i w 1907 roku pokazali całemu światu w wydanym przez siebie zbiorze „Graduale Romanum”. Edycja ta stała się na długo punktem wyjścia do poszukiwań współczesnych wykonawców chorału gregoriańskiego.

Źródło: Przegląd Reader’s Digest

 English description

Genre :	Classical
Year :	2000
Quality :	MPC Q8
Covers :	Yes
Ripper :	borsuk1986

Description:
Three gregorians choirs from Italy, Gremany and Belgium executed a masses.

 Polski opis

Gatunek :	Classical
Rok Wydania :	2005
Jakość :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Opis:
Georg Philipp Telemann (ur. 14 marca 1681 w Magdeburgu, zm. 25 czerwca 1767) - niemiecki kompozytor okresu baroku.
Przedstawiciel stylu galant.

Był samoukiem w dziedzinie muzyki, na uniwersytecie w Lipsku studiował języki i nauki ścisłe.
W mieście tym pracował jako organista, tam też założył Collegium Musicum. Potem przebywał
w różnych miastach w Niemczech a także w Żarach na Łużycach, gdzie miał okazję poznać polską muzykę ludową.

U współczesnych zyskał uznanie nie tylko jako jeden z największych kompozytorów
(zdaniem niektórych przyćmiewający sławą Jana Sebastiana Bacha) lecz także jako organista i kapelmistrz.
Jest uważany za najbardziej płodnego kompozytora wszystkich czasów, pozostawił ogromne liczbowo dzieło:
kilkaset uwertur, koncerty, około 1000 suit orkiestrowych, opery (Pimpione - 1725 r), msze, pasje,
oratoria klawesynowe, sonaty, fantazje i fugi. Sonaty skrzypcowe i suita Partie polonaise nawiązują
do polskich tańców, którymi Telemann zetknął się podczas pobytu w Żarach a także na Śląsku w Pszczynie oraz w Krakowie.

pl.wikipedia.org

 English description

Genre :	Classical
Year :	2005
Quality :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Description:
Georg Philipp Telemann (March 14, 1681 – June 25, 1767) was a German Baroque music composer, born in Magdeburg. Self-taught in music, he studied languages and science at the University of Leipzig. The most prolific composer of his era, he was a contemporary of Johann Sebastian Bach and a friend of George Frideric Handel. While in the present day Bach is generally thought of as the greater composer, Telemann was widely renowned for his musical abilities during his lifetime.

Telemann traveled widely, absorbing various musical styles and incorporating them into his own compositions. He is known for writing concertos for unusual combinations of instruments, such as multiple violas or trumpets.

He held a series of important musical positions, culminating in that of music director of the five largest churches in Hamburg, from 1720 until his death in 1767. He was succeeded by his godson Carl Philipp Emanuel Bach.
en.wikipedia.org

 Polski opis

Gatunek :	Classical
Rok Wydania :	2005
Jakość :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Opis:
Antonín Leopold Dvořák (Antonin Dworzak) (8 września 1841 - 1 maja 1904) to czeski kompozytor i dyrygent okresu Neoromantyzmu.

Urodził się w Nelahozeves pod Pragą, studiował w Pradze i tu spędził prawie całe swoje życie z wyjątkiem lat 1892 - 1895 gdy objął stanowisko dyrektora konserwatorium w Nowym Jorku.

Jest on obok Bedřicha Smetany czołowym przedstawicielem czeskiej muzyki narodowej. Tworzył głównie symfonie (najbardziej znana e-moll "Z Nowego Świata" op. 95 z 1893) ale także opery, oratoria, uwertury oraz koncerty na skrzypce i wiolonczelę.

pl.wikipedia.org

 English description

Genre :	Classical
Year :	2005
Quality :	MPC Q6
Ripper :	MlodyPL

Description:
Dvořák was born on September 8th, 1841 in Nelahozeves near Prague (today the Czech Republic) where he spent most of his life. He studied music in Prague's only Organ School at the end of the 1850s, and slowly developed himself as an accomplished violinist and violist. In the winter and spring of 1893, while in New York, he wrote his most popular work, the Symphony No.9 "From the New World". Following an invitation from his family, he spent the summer of 1893 in the Czech speaking community of Spillville, Iowa. While there he composed two of his most famous chamber works, the Quartet in F ("The American"), and the String Quintet in E flat. Dvořák had a colorful personality. In addition to music, there were two particular passions in his life: locomotive engines, and the breeding of pigeons.
en.wikipedia.org

 Polski opis

Gatunek :	Classical
Rok Wydania :	2005
Jakość :	MPC Q6
Ripper :	Mlody[PL]

Opis:
César Franck (ur. 10 grudnia 1822 w Liège, zm. 8 listopada 1890 w Paryżu), kompozytor i organista pochodzenia belgijskiego.

Studiował w konserwatoriach w Liège i w Paryżu. Był organistą katedry Notre Dame. Prowadził działalność dydaktyczną i wykształcił wielu znanych muzyków (m.in. Ernesta Chaussona i Vincenta d'Indy). Twórca utworów symfonicznych (Symfonia d-moll, Wariacje symfoniczne, poematy symfoniczne), kameralnych (Sonata A-dur na skrzypce i fortepian, Kwintet smyczkowy f-moll) i organowych.
pl.wikipedia.org

 English description

Genre :	Classical
Year :	2005
Quality :	MPC Q6
Ripper :	Mlody[PL]

Description:
César-Auguste-Jean-Guillaume-Hubert Franck (December 10, 1822 – November 8, 1890) was a composer and organist.
Franck was born in Liège. His father had ambitions for him to become a concert pianist, and he studied at the conservatoire in Liège before going to the Paris Conservatoire in 1837. Upon leaving in 1842 he briefly returned to Belgium, but went back to Paris in 1844 and remained there for the rest of his life. His decision to give up a career as a virtuoso led to strained relations with his father during this time.

During his first years in Paris, Franck made his living by teaching, both privately and institutionally. He also held various posts as organist: from 1847-1851 he was organist at Notre Dame de Lorette, and from 1851-1858 he was organist at St. Jean-St. Francois. During this time he became familiar with the work of the famous French organ builder Aristide Cavaille-Coll, and he also worked on developing his technique as an organist and improviser.

In 1858, he became organist at the basilica Sainte-Clotilde, where he remained until his death. Here he began to attract attention for his skill as an improviser. His first set of organ compositions, however, was not published until 1868, when he was 46 years old, though it contains one of his finest organ pieces, the "Final in Bb". From 1872 to his death he was professor of Organ at the Paris Conservatoire. His pupils included Vincent d'Indy, Ernest Chausson, Louis Vierne, and Henri Duparc. As an organist he was particularly noted for his skill in improvisation, and it is on the basis of only twelve major organ works that Franck is by many considered the greatest organ composer after J. S. Bach. His works were some of the finest organ pieces to come from France in over a century, and laid the groundwork for the French symphonic organ style. In particular, his "Grande Piece Symphonique", a 25-minute work, paved the way for the organ symphonies of Widor, Louis Vierne, and Dupre.

Many of Franck's works employ "cyclic form," a method of achieving unity among several movements in which all of the principal themes of the work are generated from a germinal motif. The main melodic subjects, thus interrelated, are then recapitulated in the final movement. His music is often contrapuntally complex, using a harmonic language that is prototypically late Romantic, showing a great deal of influence from Franz Liszt and Richard Wagner. In his compositions, Franck showed a talent and a penchant for frequent, graceful modulations of key. Often these modulatory sequences, achieved through a pivot chord or through inflection of a melodic phrase, arrive in harmonically remote keys. Indeed, Franck's students report that his most frequent admonition was to always "modulate, modulate." Franck's modulatory style and his idiomatic method of inflecting melodic phrases are among his most recognizable traits. The key to his music may be found in his personality. His friends record that he was a man of utmost humility, simplicity, reverence and industry. Much of Franck's music is deeply serious and reverential in mood, often joyful, passionate or mysterious, but almost never light-hearted or humorous.

Unusual for a composer of such importance and reputation, Franck's fame rests largely on a small number of compositions written in his later years, particularly his Symphony in D minor (1886-88), the Symphonic Variations for piano and orchestra (1885), the Prelude, Choral and Fugue for piano solo (1884) and a sonata for violin and piano (1886). One of his best shorter works is the splendid motet Panis Angelicus. The Symphony was especially admired and influential among the younger generation of French composers and was highly responsible for reinvigorating the French symphonic tradition after years of decline.

In 1890, Franck was involved in a serious traffic accident. It was after this accident that he wrote three masterful Chorals for organ. Franck died as a result of complications from the accident very shortly after finishing the Chorals. He was interred in the Cimetière du Montparnasse in Paris.

Franck's organ works have been recorded, in whole or in part, by many famous organists, including Jean Langlais, Marie-Claire Alain, Jeanne Demessieux, and Catherine Crozier.
en.wikipedia.org